Pusula

Merhaba ben Mert. Bu hikaye bizim hikayemiz. Bir aşk hikayesi değildi bizimki çok daha fazlasıydı bundan adım gibi eminim. Ben onu her şeyiyle sevip, her şeyiyle kabullendim. Tesadüflerle dolu bir hikaye. İnsan bu hayatta aklına gelmeyecek şeyleri yaşıyor zaten. Evet hadi başlayalım. ♥♥♥

Her şey ilk okuldaki o bir anlık göz çarpışmasıyla başladı. Daha aklımız yeni başımıza geliyorken bir anda gördük birbirimizi ben o an tutulmuştum ona artık o benim her şeyimdi bütün bunlar ilk görmemdi olmuş veya düşündüğüm şeylerdi. Sanırım daha 6.sınıftık bir voleybol müsabakasına okulunun maçını izlemeye gelmiş.Ne büyük tesadüf ki ben de o maçı izlemeye gittim. İşte o gün hayatımın dönüm günüydü. Karşı tribünde oturuyordu arkadaşlarıyla birlikte. Bir arkadaş grubu vardı. Arkadaşlarım bana o grubu gösterdiler. Onları başta çok takmadım. Takımlardan biri mola almıştı. Bizim yan tarafımızdaki bufeye o ve bir arkadaşı daha geldi. Arkadaşı bizim olduğumuz tarafa çok dikkatli bakıyordu. Daha küçük olduğumuz için herhangi bir şey düşünmedim. Maç bittiğinde bütün arkadaşlarım bu grubu konuşuyordu. Çünkü grup bizim tarafa sürekli bakıp gülmüş. Çıkışta bu grupla kapıda karşılaştık. Onun gözlerine ilk defa o an baktım. Bufeye geldiklerinde görmüştüm ama gözlerine dikkat etmemistim. İçinde kaybolabilecegim derinlikte kahverengiydi gözleri. Beni de bir merak sardı tabi. Gözleri sürekli aklımda. Daha ismini kaçıncı sınıf olduğunu bilmiyordum bile. Elimde sadece okulunun ismi vardı. Hic de kolay olmayacaktı onu bulmak. Onlar gidince hemen kankilere sordum bunlar kimmis diye onlar da bana alaylı bir şekilde " Şimdi mi aklın başına geldi ?" diyip güldüler.

Bu kızı iki sene boyunca gözlerini düşünerek aradım. Eski okuluna gittim, taşındığını söylediler. En azından ismini öğrenmiştim. " Özlem". İlerde hayatımın içindeki rolünü bilmeden tekrar edip durdum ismini. "Özlem". O benim hiç dinmeyen "Özlem'imdi". O masum bakışlar iki sene boyunca çıkmadı aklımdan. Hayatımı adamıştım ben ona. Düşünüyordum bazen sadece gözleri beni bu kadar etkilediyse acaba onu bir kere daha gorseydim neler değişirdi hayatımda acaba hayatım ona adanmış bir şekilde devam mi ederdi yoksa hevesim kırılır onu sevmekten vazgeçer miydim ?

Arayışlarım ortaokul son sınıfta azaldı. Onu arama isteğim azalıyordu günden güne. Artık hic onu düşünmediğim günler oluyordu. Mutlu oluyordum içten içe onu aramak beni çok yormustu çünkü. Yakin arkadaşlarım bana neler olduğunu anlamaya çalışıyorlardı sürekli sorular soruyorlardi bana. " Sen iyi misin? , "Sana neler oluyor böyle?" hepsine de iyiyim bir şeyim yok desende onlar anlamışlardı. 8. siniftik sınava hazırlanıyorduk. Artik yeni bir okul için çalışıyordum.

Sınava girdik işte biz. Beklediğinden iyi geçmişti sınavın ve umutluydum. Bu defa unutmustum onu. Dedim ki kendime " Yeni bir lise, yeni bir hayat aklını başına topla sen daha iyilerine layiksin." . Kendimi kandirdigimin farkındaydım. Ama Özlem'e karşı özlemim azalmıştı. Tercih dönemlerinde tercihlerimizi yaptık. Çok iyi olmasa da şehir dışında bir anadolu öğretmen lisesine kaydımı yaptırdım. Dedim her şey bitti iste buraya kadar unut onu. Şaka gibi bir insandım tanımadığım bir kizin gözleri benden iki yılımı almıştı. Üçüncüsüne izin veremezdim, vermemeliydim. Tek cümleyle hayatım mahvolmustu onun yüzünden.

Okulların başlamasına sadece bir hafta kalmıştı. Okulda yatiliydim. Ve sınıf listelerinin açıklandığını duydum ve bilgisayara sarildim. Okulun sitesine girdim A subesindeydim. Sinifimizda Özlem adında bir kız vardı. O an aklıma geldi. Acaba o mudur diye sordum kendi kendime ama yok dedim nerde bende o sans ya.

Okulların başlaması da yeni bölüme artik. Votelerseniz diğer üyelerde okusun göre sayisi az olan hikayeler okunmuyor. Yorum atarsanız da sevinirim. ‼ ♥♥♥♥♥