Sheren's dagboek

1

15 februari 2017: 

hey allemaal.. dit is mijn verhaal, ik ben sheren een meisje van 16 ik woon samen met mijn ouders in een niet bekent en klein dorpje. ik zit op een school die er niet goed voor staat. er word heel veel gevochten en er gebeuren de ergste en gruwelijkste dingen. ik zit nu in de 3e en word al een paar jaar gepest omdat ik stil ben en rustig en dat heeft een reden. mijn vader werkt altijd en maakt nu een reis van een jaar. maar mijn moeder is ontslagen omdat ze heel agressief kan reageren en kan doen. ik mis mijn vader super erg want het leven met hem was een stuk makkelijker. zoals ik al vertelde is mijn moeder behoorlijk agressief en dus word ik heel erg mishandeld. ik loop vaak rond met blauwe plekken en heb doordat ik zo mishandeld word al 3 keer iets gebroken. snap je het nu?! waarom ik rustig ben?! 

Sommige mensen zeggen voor de grap dat ze geen vrienden hebben of omdat ze gewoon depressief zijn maar dit is geen grapje ik heb geen vrienden, want ik heb ze allemaal laten zitten omdat ik het niet aan kon zien hoeveel ik moest liegen en mijn verhaal verborgen moest houden. ze verdienen veel beter maar daardoor ben ik wel altijd diegene die gepest word..

van de week had mijn moeder een gesprek met de psychiater. het liep niet af zoals het af moet lopen want blijkbaar heeft ze de psychiater geslagen en mag ze nooit meer terug komen. ik ben dus niet de enige die ze elke dag slaat. vandaag had ze veel te veel drank op en dat was om 11 uur sochtends!! dus toen ze ging slapen heb ik het hele huis op moeten ruimen en ook nog boodschappen moeten doen. 

Had ik maar een beter leven met een betere moeder!

16 februari 2017

ik ben er weer.. met niet zo goed nieuws. ik lig dus in het ziekenhuis en ik kan je vertellen waarom. vanochtend liep ik net de deur uit en wou oversteken maar mijn moeder kwam dus heel hard aanrijden en zag me niet. kan je het je voorstellen? je eigen moeder rijd je aan! nou ik kon dat dus ook niet het enige wat ik nog hoorde was het geluid van de ambulance, het geschreeuw van mijn moeder en het geroep van de ambulance mensen, wat ze zeiden hoorde ik niet want ik voelde als verdoofd. Ik voelde geen pijn maar ik voelde als verlamd ik kon mijn benen, handen en eigenlijk gewoon mijn hele lichaam. Alles kwam weer naar boven en toen werd het zwart.

Een paar uur later werd ik wakker in het ziekenhuis. Ik zat vast aan allemaal slangetjes en raakte helemaal in paniek. Ik voelde mij opgesloten en wou opstaan maar toen ik op wou staan zag ik het. Mijn moeder is er niet eens! Er kwam een dokter binnen en keek naar mij met een ernstig gezicht, IK kon niks zeggen en keek de dokter strak aan. de dokter kwam naast mij zitten en stelde zich voor: "ik ben Loes en jij bent volgens mij Sheren Of niet?" 

Ja zeg ik na een lange tijd stilte. "hoe gaat het nu met je?" "ik voel mij niet zo lekker ". Daarna vertelde ze aan mij waar ik last van had en wat er was gebeurd. Het was dus waar. Mijn moeder heeft mij aangereden en mij niet zon klein beetje verwond ook. Ik heb een zware hersenschudding en een gebroken rug. Ja dat lees je goed een gebroken rug. ik moet 2 maanden lang in een rolstoel zitten en misschien nog wel wat langer ugh! Hoe kan ze mij dit aan doen ! mijn eigen moeder het kan gewoon niet!

De dokter heeft in de avond samen met mij gegeten omdat mijn moeder nog steeds niet langs is geweest. Nu lig ik alleen in het ziekenhuis bed. Ik heb heel veel pijn aan mij rug en hoofd ze hebben mij al heel veel medicijnen gegeven maar het lijkt de pijn niet te doven. Ergens had ik verwacht dat mijn moeder zou komen omdat ik haar dochter ben en ik had net zo goed dood kunnen zijn door haar! Soms had ik gehoopt dat ik al dood was.....