Ne!??!?! gerçekten de bu ses Efe'nin mükemmel sesi miydi? Ne!! Oha
Korku filmlerinde arkadan korkunç bir ses duyunca yavas yavaş kafasını çeviren insanlar gibi yavaş yavaş arkaya döndüm. Sanki zaman durmustu ya da ağır çekimde ilerliyordu.
Arkamı döndüm ve onun mükemmel gülüşüne baktim.Allahim nasıl harika bir gülüş bu.Ama o bana neler yaşatmıştı!!
Egoist hayvan.
"Sen ne arıyorsun burada" dedim şaşkınlıkla
"Sana da merhaba Elacimm "
"Seninle uğraşamayacağım defol"
"Gitmezsem naparsın çok korkuyorum çok! "
"Yeter be seni görmek istemediğimi söylemiştim hatırlıyor musun? Neden sürekli karşıma çıkıyorsun Allah'in belasi"
Sesim gitgide artıyordu.Etraftan merakli birkaç göz bize çevrilmişti bile.
Birkaç dakika sonra garsonlar Efe ve arkadaşlarını dışarı çıkardılar.Bense sandalyeye oturmuş ağlıyordum.O kadar güçsüz hissediyordum ki kendimi.Melin çok pişman duruyordu. Keske seni buraya getirmeseydim bakışları attı. Ardından cafeden kalktık
-
1 saattir evde ağlıyordum. "Neden ben? " Melin beni teselli etmeye çalışıyordu. Belki 200 defa özür dilemisti. Aslında bu hali o kadar komikti ki.. Şuan halimize kahkahalarla gülmek istedim. Ama yapamadım. Yüzümü yıkamak için banyoya gittim. Ve tam bir rezalet.
Gerçekten berbat bir haldeydim . Gözlerim şişmiş , topuzum dağılmış , burnum kızarmış , rimelim akmıştı.
Melin onaylamaz gözlerle bana bakıyordu.
"Bugün sizde kalacağım yarın toparlanacaksın. Şimdi istediğini yap ağla ye iç ama yarın böyle olmayacak " dedi
"Peki" diyebildim sadece hala hıçkırıyordum. Bu duygu çok boktandı. Biraz mutlu olmak isterken hemen mutluluğumun içine edebiliyordu.
Mutfaktan birkaç karam yedim. Topuzumu düzelttim.Pjamalarımı giydim. Kulaklığımı taktım.
Ve gözlerimi kapattım. Kendimi çok boktan hissediyordum. En olmadık zamanda karşıma çıkıyordu.
Onun yüzünden okulumu değiştirmiştim. Karşıma çıkmaması için elimden geleni yapmıştım. Adalet mi bu ?
**
Sabah Melin'in tiz çığlıklarıyla gözlerimi açtım pardon yataktan fırladım.Kızda nasıl bir ses var böyle . bardak bile kırabilir yani o derece
Melin bu halime kahkahalarla gülerken 'elimin tersiyle bi vururum görürsün ne gülüyon olm' bakışlarımdan attim. Melin hala gülüyordu. Ama yeter yani böyle olmaz diyerek yastığımı kafasına geçirdim. Nihahah yaşasın kötülük.
Aldığı darbeden dolayı kısa süreli bir şok geçirse de o da bana yastık fırlattı ve geleneksel yastık savaşımız başlamış oldu.
Çığlıklarımız odada yükselirken annemin "kahvaltı hazır" diyen tatlış sesiyle aşağı indik.
Kendimi yeniden doğmuş gibi dinç hissediyordum. Yani sanki dün olanlar hiç yaşanmamış gibi ne biliyim. Mutluyum yani .
Kahvaltıdan sonra wattpadde güncellenen kitaplarımı okudum. Kuzen'in yeni bölümü hala yayınlanmamış ya of. Keşke hayatım wattpaddeki hikayeler kadar güzel olsa. Oysa ki hayatim ne kadar da iğrenç!
Bugün cumartesi ve bu hafta okulun son haftası.Ne kadar da güzel. Sınavlardan da kurtulduk. Seneye üniversite sınavlarına giricez. Derslerim iyi gibi yani üstün başarılarım olmasa da iyi. Okulumu değiştirdim. Efe yüzünden. Okulda popüler değilim ama ezik de değilim. Tanınıyorum diyebiliriz. Zaten popüler olmak istemem açıkçası. Etrafımda birçok yapmacık insanın bulunması çok kötü bir durum.
Neyse işte Melin'in ısrarlarıyla alışverişe çıktık. Kendimi toparlamam gerekiyordu. Birkac elbise denedim. Beğendiğim bir tanesini aldım. Melin de birkaç şort aldı. Yaz geliyor malum. Alışveriş merkezinin altını üstüne çevirdik. Ve yorgunluktan öldüm
-
Eve geldiğimde hemen kendimi koltuğa attım. Komşular yetişin diye bağırmak istedim o derece kötü oldum. Yarım saat sonra falan babam geldi. Biraz muhabbet ettik. Daha sonra odama geçtim. Ablam da haftaya gelicekmiş . Onu o kadar çok özledim ki.
Skypeden görüntülü konuşmak aklıma geldi.
Hemen ablamla iletişim kurdum nasıl özlemişim anlatamam.Babam falan da konuştu. Daha sonra ablama son olan şeyleri anlattım. Şaşırdı ama sen güçlü kızsın bunları da atlatırsın falan dedi.
Daha sonra ödevleri olduğu için kapattı bende biraz kitap okudum ve uyuyakalmışım.
