Zwarte Valk

♠️ Hoofdstuk 1.

Lang geleden, toen de mens nog moest jagen en in dierenhuiden liep om te overleven, liep God zelf nog op aarde rond. God was trots op alle diersoorten die Hij had gemaakt, maar Hij was nog wel het meest trots op de mens, die intelligent genoeg was om in woorden en gebaren met elkaar te communiceren en om van hout, steen en later ook metaal gereedschap te maken om mee te vissen, jagen en kleren te maken.

Maar de mens had een eigenschap waar God niet blij mee was. Oorlog. Zij waren de enige diersoort ter wereld die elkaar vermoordde voor grond, voedsel of andere mensen. God wenste dat dit anders zou zijn en hoe machtig Hij ook was, Hij kon deze eigenschap niet bij de mens weghalen, het zat erin gebakken. En dus bedacht Hij iets anders. Hij wilde een mens die wel rechtvaardig kon denken en zijn medemens geen pijn zou doen en dus creëerde Hij een soort supermens, die Hij de naam scout doopte. Scouts konden de vier elementen besturen, water, aarde, lucht en vuur. Deze elementen stonden voor de balans, en zal dus de mening van de scouts altijd in balans houden, en als de scout alle elementen combineerde, kwam hij of zij in de scoutstrance, waardoor hij of zij nog sterker werd. Ook schonk God hen de krachten van alle dieren, scouts konden dus in alle diersoorten mogelijk veranderen. Maar God wilde hen geen goden maken, en dus zorgde hij ervoor dat scouts moeite moesten doen om hun krachten te ontdekken. Ten eerste kon niet iedereen scout worden, het gen moest in je familie zitten en je kwam er pas achter als je een jaar of acht was. De elementen konden makkelijk gehanteerd worden mits de scout genoeg trainde, maar voor de diertransformaties moest meer moeite worden gedaan. Voor elke diersoort moest een scout apart oefenen om erin te veranderen. En de scouts kregen een hele grote zwakte; zodra er metaal tegen de wil van de scout in, in de buurt was, blokkeerden alle krachten.

Nu de scouts dus bestonden, hoopte God dat zij de mens wel tot bedaren zouden brengen en de hoeveelheid oorlog zouden verminderen.

Maar dit gebeurde niet. Sommige scouts probeerden het wel, maar andere gingen dit juist weer dwarsbomen. Hoe superieur de scouts ook waren, de opvoeding die ze van thuis uit meekregen beïnvloedde hun 'rechtvaardige' mening heel erg. Elke scout had een verschillende mening over wat rechtvaardig was, en God zag al snel dat de scouts eigenlijk geen haar beter waren dan de mens zelf, ze waren zelfs nog koppiger.

En dus besloot God het anders aan te pakken. In plaats van een gen te creëren, maakte Hij iets anders. Iedere keer, als er een grote oorlog tussen mensen dreigde uit te breken, rezen er zes sterke scouts op. Een soort superscouts, die de oorlog moesten stoppen. Je kon deze superscout (of zoals ze later werden genoemd, 'Black Birds'), in verschillende stadia herkennen. Als eerste konden ze metaal sturen, de blokkade hiervan was helemaal weggewerkt. Het tweede stadium was het veranderen in prehistorische- en fabeldieren. Dit stadium was pas te merken rond de middeleeuwen, toen Black Birds ineens in holeleeuwen en mammoeten veranderden. Het derde stadium, en gelijk het meest kenmerkende stadium, waren de vleugels. Grote, bruine, gevederde vleugels die de Black Bird in en uit kon klappen en gigantische afstanden mee kon afleggen. Het vierde stadium, was de Engel. Engel van het Daglicht om precies te zijn. Wanneer een scout in de scoutstrance ging, lichtte alleen maar de ogen wit op. Wanneer een Black Bird in een Engel van het Daglicht veranderde, was dit ook een soort scoutstrance, maar dan veranderde hij of zij helemaal in een soort grote witte schim, die witte rook produceerde (en met die witte schimmen wil je geen ruzie zoeken).

De Black Birds klonken bijna te mooi om waar te zijn, superhelden die oorlogen stopten, maar je vraagt je zeker af wat er met ze gebeurde áls de oorlog eenmaal ten einde was. Dan gingen ze dood. Nee, ze vielen niet ineens dood op de grond, meestal gingen ze aan het einde van de oorlog dood op het slagveld of door executie. Heel soms ging een generatie Black Birds na een oorlog niet dood. Dan veranderden de bruine vleugels stukje bij beetje in witte. Je weet wel, als iemand oud wordt worden zijn of haar haren ook grijs of wit. Dit gebeurde ook bij de Black Birds, en als hun vleugels helemaal wit werden, stegen ze op naar de hemel, en werden ze echte engelen.

Deze versie van het ontstaan van het scoutsgen en de Black Birds wordt door de christenen verteld, en zo heeft ieder geloof zijn versie. Zo speelt volgens de islamieten Mohammed een grote rol in dit verhaal, namelijk dat hij de 'boodschapper' is voor de Black Birds, en volgens de boeddhisten is Boeddha juist degene die de scouts en Black Birds hun krachten geeft. Niemand weet precies wat de echte versie is, maar over een paar dingen is elk geloof het eens:

- Meisjes kunnen het scoutsgen alleen maar van hun moeder krijgen, en zoons alleen maar van hun vader. In de prehistorie kregen scouts alleen maar met scouts kinderen, maar later werden ook normale mensengenen met de scoutsgenen vermengd. Slechts enkele scoutsfamilies hebben tot op de dag van vandaag een zuivere, scoutstamboom.

- Metaal blokkeert de krachten van een scout, maar niet van een Black Bird.

- Black Birds bestaan alleen maar in tijden van oorlog, dus als zij er zijn, weet je dat de oorlog dichtbij is.