MADNESS OF LOVE

CHAPTER 4

Cassandra's POV

     Pagkatapos ng mahabang byahe ay nakarating nadin ako sa condo namin ni Xander. Isa ito sa mga ibinigay nya sakin na pagmamay-ari nya bago sya mamaalam.

     Pumasok ako sa loob at nagsimulang iayos na ang aking mga gamit. Pagkatapos ng ilang oras ay naisipan ko ng maligo at magpahinga.

     Pagkatapos kong maligo ay naisipan kong buksan ang t.v. Dahil wala naman akong makitang magandang palabas ay papatayin ko na sana ito ngunit isang balita ang nagpatigil sakin noon.

"Flash Report: Hindi inaasahan ng lahat ang pag aanounce ni Mr. Zhack Timothy Montenegro na sakanya na ang pinakamalaking shares sa Alegro Telecom Incorporation na pagmamay ari ng kanyang namayapang kapatid na si John Alexander Montenegro. Matatandaang napabalitang bumabagsak na ang kompanya ng kanyang kapatid kasabay nito ay ang pagkadiagnosed na may Dilated Cardiomyopathy kaya napilitan itong umuwi sa london upang magpagagaling. Ngunit hindi-----"

     Hindi ko na nagustuhan ang napapanood ko kaya pinatay ko na ang t.v. Dali-dali kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan si Ayesha.

     "[Hello best!. How are---]"

     "Is it true?!..." Yesh sabihin mo!..."

     Hindi ko na napatapos ang sasabihin nya dahil gusto ko na syang tanungin tungkol sa aking napanood.

     "[ha?.. anong totoo?..wait Cass, I don't underst----]"

     "Yung sa company!. I saw the news at ang sabi ay nabili na ang malaking part ng shares sakanya!.." inis kong sabi.

     Hindi nakasagot agad si Ayesha kaya nagsalita akong muli.

     "Best ano ba?!..b-bakit wala akong alam?..h-hindi ko alam na nagkakaganon na pala dito..." para na akong maiiyak.

     "[B-best?.calm yourself please...]" sagot nya.

     "How can I calm myself now if I don't know what really happens here?!..." naiiyak na ako.

     "Hindi ko alam na nalulugi na pala ang kompanya ni Xan...kaya siguro sobra sobra syang naistressed..hindi ko man lang nalaman agad..." hindi ko na napigilan ang maiyak. "Pakiramdam ko wala akong naitulong sakanya...naging pabigat pa ako!..."

     Tuloy-tuloy na bumagsak ang mga luha sa aking mga mata. Pakiramdam ko talaga ay naging pabigat lang ako kay Xan noong mga panahong may sakit sya. Wala man lang akong kaalam-alam na sobrang bigat ng pinagdadaanan nya maliban sa pagkakaroon nya ng sakit.

      "[Best makinig ka...hindi na pinaalam sayo ni Xander ang nangyayari dahil alam nya na mag aalala ka lalo...para sakanya mas gusto nya na nasa tabi ka lang nya..He wants you to give him all your time dahil nga sa alam nyang hindi na sya magtatagal...]" sabi nya "[I'm sorry if hindi ko nasabi sayo agad.. I did'nt realize na mapapaaga ang announcement nya...but one thing is for sure...para kay Xander mas mahalaga ka kesa sa kompanya]" dagdag pa nito.

      Mas lalo akong naiyak sa aking nalaman. Hanggang sa huli mas inalala padin nya ako. Mas binigyan ng halaga.

     "[Best alam kong mahirap tanggapin...but I know that your strong enough para makayanan lahat ng ito...]"

     Hindi ako makapagsalita dahil patuloy padin ako sa pag iyak. Sobra ang naisakripisyo ni Xan para sakin. I need to be strong para makayanan lahat ng ito. At isa lang ang pumapasok sa isipan ko ngayon.

     "[Best mas makakabuti pa siguro kung hindi ka muna papasok sa opisina...you should take a rest...]"

     "No!.." I firmly said. "Xan always do everything for me...it's time na ako naman ang may gawin para sakanya..."