Yatağımın başlığına sırtımı dayamış, dizlerimi de kendime doğru çekip kollarımla sarmıştım. Tarif edemediğim o acı yine kalbimi sarmıştı. Bir kerede öldürmüyordu bu acı; her gün, yavaş yavaş ölüyordum. 3 sene öncesiydi. Annem, babam ve ben çok mutluyduk. Mutluluk... Tanımlaması zor bir kelime, aşina olmadığım bir kelime... Anlamını, hissettirdiklerini unuttuğum bir kelime... Şu an o kadar yabancı geliyor ki bu kelime. Hayatımın anlamı, yaşam kaynağım, melek annem bizi terkedeli 3 sene oluyor. Hayal kırıklıklarının, umutlarımızın yerini acının aldığı, onsuz geçen 3 sene... Alt kattan babamın seslendiğini duyunca, ne zaman aktığını bilmediğim gözyaşlarımı silip odamdan çıktım. Evimizin tek çalışanı Nergis teyze akşam yemeğini hazırlıyordu. Babam da salondaki koltuklardan birine oturmuş, kucağındaki diz-üstü bilgisayardan ne olduğunu anlamadığım birşeylerle uğraşıyordu. Yanına geldiğimi farkedince doğrulup kollarını belime doladı. Bende ona sarılıp yanaklarından öptüm.
"Nasılsın güzel kızım?" "İyiyim babacığım. Ama belli ki Nergis teyze yorulmuş ben Nergis teyzeye yardım etmeye gideyim." diyerek yanından ayrıldım. Mutfağa doğru yürüdüğümde herşeyin hazır olduğunu görmem içimde küçük bir sevinç dalgası yarattı. Masaya baktığımda o sevinç dalgası balinayla yarışacak kadar büyümüştü. Çünkü Nergis teyze o muhteşem yaprak sarmalarından yapmıştı. Babamı beklemeden bir sandalye çekip oturdum. Sarmalardan birini ağzıma attığımda alışkın olduğum o tat ağzımda yayıldı. 3 tanesini birden ağzıma atmaya çalıştığımda ufak bir boğulma tehlikesi geçirmiştim.
"Masal, kızım yavaş. Boğulacaksın yavrum." "Yok ne boğulması minnoşum? Daha var mı bunlardan sen onu söyle." "Var güzel kızım. Sevdiğini bildiğim için çok yaptım."
Ben hunharca sarmaları yerken babam karşımdaki sandalyeye oturup yemeğini yemeye başladı.
💎💎💎💎
Alarmın tiz sesiyle -her ne kadar açılmak istemeseler de- gözlerimi açmaya çalıştım. Yorganı üzerimden atıp banyoya doğru ilerledim. Kısa bir duşun ardından havluya sarınıp çıktım banyodan. Kıyafet dolabımın karşısına geçerken stres basmış ne giyeceğim hakkında kara düşüncelere dalmıştım. En son kenarında kalın beyaz çizgiler olan siyah taytımı ve belimde biten kapişonlu siyah bir sweatimi giymeye karar verdim. Yüzüme çeşitli kremler sürdükten sonra mavi gözlerimi ön plana çıkaracak bir makyaj yaptım. Saçlarımı düzleştirip siyah şapkamı taktım ve çantamla beraber çıktım odamdan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Babam kahvaltı masasına oturmuş, kahvesini yudumluyordu. Yanına gidip yanağından öptüm ve tabakta duran salatalık dilimini ağzıma attım.
"Otur kızım, kahvaltını yap da okula bırakayım seni." "Yok babacığım, ben okulda atıştırırım birşeyler. Hem ben bugün kendi arabamla gitmek istiyorum." "Tamam sen bilirsin kızım. Dikkat et kendine birtanem." "Tamam babacığım kolay gelsin sana."
