His Damn Property || UNDER REVISION

CHAPTER 3

HEARTLESS

Rince

The pain in her face was visible. Did I do something wrong? My papa always do that to me when I don't obey his rules. He's more brutal than me. I aspire to be like him. Tinitingala at kinatatakutan.

Agad ko siyang iniwanan sa faculty.

She doesn't looked at me anymore after the scene in the faculty. I can't barely see her also sa mga nagdaan na araw na para bang tinataguan niya ako. I decided to text her. Nakuha ko na ang ilang impormasyon sa kaniya sa students files nitong mga nakalipas na araw. Easy access.

To: Love💕

"Did you eat already, love?"

Baka nakalimutan niyang kumain ng launch sa tamang oras o baka naman gusto niya akong kasabay kumain. Other girls loves that. Sana magtanong siya sa 'kin willing naman akong makasabay siyang kumain.

Maya-maya tinext ko ulit siya. Baka mamaya may iba na palang kalandian at kasamang lalaki. Kumakain na may kasamang ibang lalaki. Nag-iinit ang dugo ko. Sabi nang ako lang ang lalaking para sa kaniya.

"You look tense bro. Any thoughts in your mind?" Aniya ni Steven. I just shrugged my shoulders. Pagtatawanan niya lang ako.

To: Love💕

"Don't let any men be near at you. I will kill them. Do you understand?"

I glanced at my swiss knife in my palm. "You better be alone or you'll see blood." Tumayo na ako upang hanapin siya.

Papatayin ko talaga lahat ng lalaking didikit sa kanya. Killing is what my father have trained me. He made me his little puppet.

To: Love💕

"WHERE THE HELL ARE YOU, PRETTY LADY!?"

"AH YOU KNOW WHAT'S NEXT."

Alexis

Nagpunta ako sa building A ng university. Sa fire exit ako dumaan dahil hindi nagpapasok ng estudyante. Hindi pa kasi tapos gawin at para sa mga freshmen students yata ang building na ito.

Ginagawa ko narin 'yung mga assignment ko at saka dito narin ako kumain. This building will be my hideout for the moment. Natrauma na ako kay Rince. Ilang araw na rin akong umiiwas at hindi nagpapakita sa kaniya.

I feel like I don't like him anymore. He's too much.

Kaka-text niya lang din sa akin pero binalewala ko na lang sigurado naman akong walang pupunta na iba dito bukod sa akin.

"Are you alone, Miss?" Napalingon ako sa likuran ko nang may nagsalita. Based on his uniform, he is a freshman and taking culinary arts dahil sa suot niyang hairnet at puting damit.

Naalala ko naman yung sinabi kahapon sa akin ni Rince na bawal akong lumapit sa mga lalaki. Something feels wrong.

"So, anong ginagawa mo dito?" Nakangiti nitong tanong sa akin. Pinakita ko nalang 'yung mga notebook ko. He is cute.

"So anong pangalan mo?" Tanong ko sa kanya. Umupo naman siya sa tabi ko.

"Calvin." Tipid nitong bigkas. Lumabas na naman 'yung dimple niya kapag na ngiti siya. Kaya hindi ko napigilang sundutin 'yun gamit ang mga daliri ko.

"Kaya pala hindi nagrereply sa text ko. May kalandiang iba" Nagulat ako dahil sa boses na aking narinig si Rince 'yun kaya dahan-dahan akong lumingon sa kung saan nang galing 'yung boses niya.

Nagulat ako dahil mayroong siyang hawak na maliit na kutsikyo na pinapaikot-ikot niya sa daliri niya. Saan niya 'yun nakuha at paanong nakapagpasok siya ng kutsilyo sa paaralan?

Fuking Shit! Baka madamay pa si Calvin dito. Nilapitan ko si Rince na nanlilisik ang mga matang nakatingin sa akin.

"Sinabi ko na sayo na huwag na huwag kang kakausap na kahit sinong lalaki pero anong ginawa mo. Hindi ka nakikinig?" Sabi niya sa akin at itinulak ako kaya napaupo ako sa sahig.

Mabilis siyang nakalapit kay Calvin at tinutukan ito ng kutsilyo sa leeg. Calvin is crying hard at humihingi nang kapatawaran.

"Pagusapan natin 'to Rince, please. He's just a child." Umiiyak kong saad sa kanya. Nakita ko namang may bahid ng awa ang mata niya pero umiling lang siya at

Nakita ko ang pagsirit ng kaunting dugo mula sa leeg ni Calvin. Mas lalong sumigaw si Calvin sa sakit na nadarama ng pisilin ito ni Rince.

He's fucking insane. Inhumane.

I begged down. Calvin was such an innocent child. How can Rince be so brutal.

"Lumuluhod ka pa... Ano bang hindi mo maintindihan sa akin ka lang!" Sigaw niya at pagtulak niya sa naghihingalong si Calvin.

"A-ate tulong..."

Gusto ko sana siyang lapitan ngunit hindi ako hinayaan ni Rince.

"Bitawan mo ako! Napakahayop mo! Mamatay tao ka!" I hope somebody will hear me and help us.

Wala siyang awa. It's not the Rince I knew. Hindi ko kailanman naisip na kaya niyang gawin abg ganitong mga bagay. Kinakailangan kong magpakalayo-layo sa kanya mapapahamak lang ang buhay ko pagna sa kanya ako.

I heard something has broke. Kaya naman iniwanan ako oansamantala ni Rince para i-check kung saan man nanggaling 'yun.

Nilapitan ko agad si Calvin na naliligo na sa sarili niyang dugo. He's not breathing. A sweet and innocent child died. Putang Ina!

Tumayo at nagbaka sakaling makatakbo at makahingi man lang ako ng tulong kaso agad nang nakarating si Rince sa pinaparoonan ko.

"Arghhh! Pakawalan mo ako!" Bulyaw ko sa kanya. Tumawa lamang siya. Tang Ina?!

"Hinahayaan na nga kitang hindi kuhain sa pamamahay mo pero ngayong sinuway mo ako. Hinding hindi na kita papakawalan." Pagbulong niya sa akin. Habang dahang dahan bumibigat ang mga talukap ko.

"My sweetheart you are captured and will be forever in my cage of love."

@lxhuan
©2017