Good mess gone Bad

Κεφάλαιο 2ο

Το πρωί αν και σηκώθηκα με δυσκολία είχα πολύ όρεξη να πάω σχολείο (απορώ γιατί). Αφού ετοιμάστηκα έφυγα γρήγορα για το σχολείο μιας και ήθελα να προλάβω να φάω πριν την 1η ώρα. Πέρσι δεν προλάβαινα σχεδόν ποτέ να φάω πριν το μάθημα, αντιλαμβάνεστε το δράμα μου.

Σε λίγο είχα φτάσει στο σχολείο με ένα σάντουιτς στο χέρι. Είδα την Νάνσυ να κάθεται μόνη της και πήγα γρήγορα προς τα εκεί. Ήθελα να μου πει λεπτομέρειες για ένα παιδί που είχε γνωρίσει και ήθελα να μου τα πει πριν έρθει η Ελίνα και το διατυμπανίσει σε όλους ότι επιτέλους βρήκε γκόμενο.

***

Έχουν περάσει τέσσερις μέρες από τότε που ξεκίνησαν τα σχολεία και ειλικρινά έχουν σπάσει τα νεύρα μου! Κάθε μέρα αλλάζω τάξη, την μία με έβαλαν στο Β'4 έγινε αλφαβητική κατανομή, την άλλη στο Β'2 γιατί το προορισμένο τμήμα γαλλικών δεν θα γινόταν τελικά. Σήμερα, και ελπίζω να μείνει έτσι, με έβαλαν στο Β'3 γιατί τελικά το 1ο τμήμα θα γίνει τμήμα γαλλικών. Πέρσι είχα αλλάξει τμήμα λιγότερες φορές. Τι να πεις;;

Το μόνο παράξενο είναι ότι τόσες μέρες δεν είδα καθόλου τον Σταμάτη. Οκευ δεν λέω κάνει το χειρότερο πέσιμο ever αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θέλω να τον ξαναδώ.Και δεν τον είχα δει ακόμα. Πραγματικά απορώ πώς έτσι. Με έβαλαν στα περισσότερα τμήματα της 2ας αλλά δεν ήταν σε κανένα απ' αυτά.

Την επόμενη μέρα πήγα στο σχολείο και πληροφορήθηκα από την Νάνσυ και την Ελίνα ότι είχαμε 5ωρο. Ό, τι καλύτερο.

«Πάμε καμιά βόλτα μετά ε;;» πρότεινε η Ελίνα

«Βασικά να πάμε για φαΐ γιατί θα πεινάω εγώ» είπε η Νάνσυ

«Αλίμονο» γέλασα

«Εσύ να ρωτήσω αν θα έρθεις ή θα βάλεις τις φωνές πάλι;;» με ειρωνεύτηκε η Ελίνα

«Δεν θα έρθω. Και δεν βάζω τις φωνές άνευ λόγου» ήμουν έτοιμη για επίθεση.

«Καλά εντάξει δεν είπα τίποτα»

«Τέλος πάντων πάω λίγο τουαλέτα» είπα και έκανα να φύγω μιας και ήθελα να αποφύγω άλλον έναν τσακωμό με την Ελίνα.

Πηγαίνοντας , έτσι όπως έστριψα στον διάδρομο δεν πήρα καλά την στροφή και έπεσα πάνω σε κάποιον. Και εκεί που πήγαινα να πω συγνώμη στο παιδί που χτύπησα είδα ότι αυτό το παιδί ήταν ο Σταμάτης.

«Α! Γειαα» είπα χαμογελαστή.

«Γεια» είπε και έδειχνε παραξενεμένος.

«Πού χάθηκες εσύ;;»

«Χάθηκα;;» απόρησε.

«Ναι έχω μέρες να σε δω» χαμογέλασα.

«Δεν καταλαβαίνω»

«Τι δεν καταλαβαίνεις;; Λέω τόσες μέρες δεν σε είδα!!» είπα κάπως απότομα γιατί άρχισα να εκνευρίζομαι.

«Και νόμιζα ότι εγώ ήμουν ο καμένος» μουρμούρισε.

«Τις προάλλες... Μετά τον αγιασμό...» του είπα μπας και με θυμηθεί, ε όχι και να μην με θυμάται!!

«Αφού δεν ήμουν στον αγιασμό»

«Κι γω με ποιον μίλησα;;» απόρησα.

«Ξέρω γω;; Μόλις αρχίσω τις πρακτικές χειρομαντείας θα σε ενημερώσω» είπε μες την ειρωνεία.

«Α για να σου πω μπορεί να μην θυμάσαι ότι μιλήσαμε αλλά εγώ το θυμάμαι και δεν δέχομαι εσύ να το έχεις ξεχάσει!!» φώναξα όλο θυμό αγνοώντας το ότι αυτά που έλεγα ήταν ασυναρτησίες, αφού μου είπε ότι δεν ήρθε καν στον αγιασμό.

«Καλά είσαι βαρεμένο δεν εξηγείται αλλιώς!!» αναφώνησε και έφυγε.

Τι ηλίθιος που είναι!! Κι γω η χαζή που νόμιζα ότι αυτός θα ήταν ο Σταμάτης. Αν είναι δυνατόν αυτός ο homo erectus να είναι ο Σταμάτης. Αλλά γιατί του μοιάζει τόσο;; Αν εξαιρέσουμε το σκουλαρίκι που αργότερα πρόσεξα και το τατουάζ στο δεξί χέρι του που εμφανίστηκε με μια αγανακτισμένη κίνηση του ναι κατά τα άλλα ήταν ίδιος.

Δεν καταλαβαίνω.

Πήγα πάνω στο τμήμα μου για να κάτσω μέχρι να τελειώσει η προσευχή και οι λοιπές ανακοινώσεις και να ανέβουν και τα υπόλοιπα παιδιά. Μόλις έφτασα έκατσα στην θέση που καθόμουν και χτες - 3ο θρανίο στην μεσαία σειρά –και σε λίγο ήρθε και η Νάνσυ.

«Ούτε εσύ ήθελες να ακούσεις τον Καραπάνου πρωί πρωί έτσι;;;;» γέλασε

«Ε ναι. Ποιος θέλει;;» γέλασα κι γω

(Καραπάνου, ο διευθυντής του σχολείου)

Μετά από κάνα 10λεπτο αφού μαζεύτηκαν τα παιδιά και είχε έρθει ο μαθηματικός μας και άρχισε το μάθημα, μέχρι ένα σημείο που ήρθε ο Καραπάνου. Από όταν αρχίσαμε οι επισκέψεις του ήταν μόνο για να μας πει τις αλλαγές των τμημάτων.

«Καλημέρα. Έχω να σας κάνω μια ανακοίνωση» είπε.

MissAvMa

XXX