GÖKYÜZÜ SENSİZLİK KOKUYOR

Bir yaz günündeyiz, dışarıda bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyor bense sıcacık odamda sigaramı yakmış oturuyorum. Gökyüzüde aynı senin gibi şu sıralar gülerken elveda diyor. Bir elimde sigara öbür elimde yine sensizliğe yazan bir kalem, masamdaysa yokluğuna kaldırdığım bir kadeh. Yağmurdan sonra kokan toprak kokusu gibiydi senin kokun, pencereme carpan yağmur sesi gibiydi sesin ve o hissettiğim soguk damlalar senin tenindi, bu yüzden yagmur seni hatirlatir bana, gidişinse yağmurdan sonra cıkan bir gökkuşağına. Aslında bakarsan gökkuşağı güzel, senin gidişinde gökkuşağı kadar güzeldi cünkü özgürlüğümün simgesiydi gidişin. Benim hayalim yağmurun altında ayni şemsiyeyi tutmak değildi seninle, eğer yağmurun altında bir anımız olacaksa o yağmurda çamura gire gire ıslana ıslana öpiyim yanaklarını, ısırıyım kollarını, sarılıyım o ıslak tenine ve emin ol ki o soğuğu içime çekmeyi şu an ki sıcakta yokluğuna yazmaya tercih ederim. Bir yaz günüydü seni bana verdiklerinde, o zamanı hatırlarım bir şort bir kolsuz tişörtüm vardı üstümde gidişinde bir yaz günü oldu şimdiyse uzerimde bir ceket bir tayt sensizliğe üşüyor bedenim. Sanırım mavide en kötü rengini göstermiş baksana gökyüzüne, bana gelişin maviyken gidişin lacivert oldu yada siyah mi demeliyim şu karanlığa? evet evet, siyah. Siyaha yas rengi derler, oysa siyah benim en sevdiğim renk ama ben siyahin bu tonunu sevmedim sevdiğim. Bak yağmur durdu peki ya neden toprak kokusu alamıyorum yoksa kokunuda mı uzaklaştırdılar benden, etraf hala siyah demekki dokunamiyacağım bedenine. Git gel olacaksa birdaha mavi olmasın, yağmur yağmasın yada ben sonsuza dek olmıyım sevdiğim ne dersin? Yagmur gibi akıp giderim hayatından aynı senin benden akıp gittiğin gibi..