GÖKYÜZÜ SENSİZLİK KOKUYOR

NEYİ!?

"Hiç yaşadın mı?" dedim usulca, neyden bahsettigimi ben bile bilmezken 'neyi' dese cevabım yokken. Gözlerinin gözlerime çarpmasina izin vermiş gibi baktı suratıma ve korktuğum soruyu sordu. "neyi?"

Evet, NEYİ? Gayet açıktı duygusuzlugu ve ben bile bile sormuştum bu soruyu bir süre yankilandi kafamda bu soru 'neyi?' kafasini denize çevirdikten sonra cevabimi merak edermişçesine baktı aslinda cevabı ben almıştım. Tekrar "neyi?!" diye bagirdiginda kendime geldim ama kafamda ki ses miydi o muydu karar veremeden iç çekip anlatmaya başladım.

"Yokluğunu.. yokluğunun verdiği özlemi, ayrı kaldigim her saniye beni canlı canlı yaktiklarini düşündügum kendimi? Ben her yastiga kafami koyduğumda sana sarildigim günü aklima getirirken sen hangi kizla yastigini paylasiyordun? Ben yokluğuna her kadeh kaldirip sigarami yaktigimda dumaninda boğulup özleminle ölürken sen şerefsizliginde boğulup picliginde kayboluyordun. Şu gözlerine bakarken denizden, gökyüzünden hatta denize yansiyan ay isigindan bile güzel olduğunu düşünüyordum. Artik yüzüne bakarken hissettiğim ne biliyor musun? Acima, çünkü hic bir zaman aşık olamiyacaksin,  çocuklarin olduğunda annesini sasiracaksin." Tam o anda durdum keskince ve ona biraz daha yaklaşarak konuşmama denize bakarak devam ettim. "Hatirliyor musun? Gözlerinin hep gökyüzü ve denizden daha güzel olduğunu söylerdim. Aslinda onlar daha güzel, çünkü seninde sonun varmis ama görüyorumda, onlarin sonu yok." son cümleyi söylerken gözlerine keskin bir bakis attim artik kalkamazdi laflarimin altindan. az önce duygusuzca 'neyi' diyen insan simdi bana etkilenmiş bir şekilde bakiyordu. yanindan ayrilirken ona yaklaştim, kokusunu içime derince çektim "odamda hala kokun vardi ama yeni evimde sana dair hiçbir şey olmayacağı gibi yeni şehirde de anilarimiz olmayacak" dediğimde yüzüne baktim gözlerini kapatmis kendini ağlamamak için zor tutuyor gibiydi. Duygusuz adami aglatabilmistim ama bu bir intikamdi yalan söylemeyi ayni onun "seni seviyorum" yalani gibi gerçekçi yapabilmiştim, gitmiyordum, gitmeyecektim benim baş belası oldugumu unutmuş gibiydi.