Nedense onun susası geldiğinde benim konuşasım, onun konuşası geldiğinde benim susasım geliyordu.
Evren bizi ayırmaya çalışıyordu belki de ama ben evrenin bize bir mesaj vereceğine inanmıyordum. En azından evren bize güzel mesajlar vermezdi. Bizi ayırmak istemesi yapı bakımından olumsuz olsa dahi anlam bakımından, yahut sonuç bakımından olumlu bir cümleydi. Ya da bunların hiçbiri değil, gelecek için olumlu bir cümleydi. Evrenin bir çıkarı yoktu, olamazdı ve bizi ayırmaya çalışması bizi düşünüyor olması demekti. Çünkü birlikte mutlu olamayacağımızı o da bizim gibi seziyor olabilirdi. Evren daima kötü mesajlar verir, insanların kötülüğünü isterdi. Çünkü evren bir varlık değildi, ve varlık olmayanların duygusu olmazdı. Duygusuz insanlar ise hep kötü olurlardı. Kötü olmak bir duyguya sahip olmak demek değildi.
Herkes benim bir şeyler okumamı istiyordu, ben de okumak istiyordum fakat okumaktan korkuyordum çünkü okudukça yazıyor, yazdıkça kendimi buluyor, kendimi buldukça kendimi tanıyor ve kendimin kötü biri çıkacağı ihtimalinden korkuyor, bu yüzden kendimi tanımak istemiyordum. Bilinmezdim ve böyle kalmalıydım. Bilinmez olan her şey her zaman güzeldi çünkü bir sonuç, elde tutulur bir şey, suçlanacak ya da onurlandırılacak bir şey yoktu. Bilinmezlik güzeldi ama bilinmeyi beklemek, bilmeyi beklemek kötüydü. Beklemek sonucunda her ne olursa olsun kötüydü. Sonucunda güzel bir şeye kavuşacak bir insan bile, o sonucu beklerken acı çekmez miydi? Bilinmezliğimle kabul görmek istiyordum. Kendi kendimi tanımaktan çok, başkalarının beni tanımasını ve bana beni anlatmalarını istiyordum. O halde, beni "kötü" tanıdıkları zaman yakınıyordum.
Okumaktan korkuyordum. Okumak demek düşünmek demekti, düşünmek ise yorulmak ve ben zaten yorgundum daha çok düşünerek yorulamazdım. Hayatımı, "Bir şeyler yapmalı, bomboşum!" diyerek, hiçbir şey yapmadan geçirmeliydim. Hiç olduğumu düşünmek yeterliydi. Bu zaten yoruyordu.
Ve emin olun, bir bilen olarak söylüyorum size, hiç olmak, bir şey olmaktan daha yorucu.
Bense narsist görünümlü bir mazoşistim.
Ama özünde ise bir hiç.
