ontvoering // de buurtpolitie//

deel 1

*ring ring* de wekker van Floor Lommelen

Pov. Floor

Mijn wekker ging 's morgens. Ik werd stil aan maar zeker wakker. Ik wou niet opstaan, kweet niet waarom. Ik doe mijn job heel graag hoor. Maar ik had gewoon geen zin. Tot ik me realiseerden dat vandaag mijn eerste werkdag was met Femke. Ik sprong meteen uit bed. Ik maakte mijn bed op en stapte daarna in de douche en laat het warme water over me heen lopen. Ik dacht aan Femke, en dat we nu al meer dan 2 jaar bevriend zijn. Het was altijd gezellig met haar. Ik was met Femke ook zeer goed bevriend. Ik had altijd een speciale band met haar, ik weet niet waarom precies met haar. Ik vond het wel tof, nu dat Tom en Aziz er zijn bijgekomen. Heeft de commissaris mij en Femke samen gezet. Een beetje girl power mocht toch in het korps. Ik besefte me plots dat ik al een kwartier onder de douche sta. Ik mocht niet te laat zijn vandaag. Ik trok mijn uniform aan, deed mijn make up aan en ging naar beneden. Ik at wat en vertrok naar het werk. Ik hoefde niet meer te letten op mijn vriend. Ik heb het een maand geleden uit gemaakt. Floris noemde hij. Blij dat dat uit is. Ik deed men deur op slot en stapte in de auto en vertrok.

Pov. Femke

Ik was al vroeg op het secretariaat. Ik keek echt uit naar vandaag. Vandaag werkte ik eindelijk samen met Floor. Een beetje girl power mocht wel. Gelukkig heb ik vandaag wel een leuke dag want gisteren heb ik het uitgemaakt met mijn vriend Joris. Half was ik blij maar half ben ik, ik weet het niet. Ach ja, ik ging naar de vergaderzaal, pakte mijn gsm en scrolde wat door mijn instagram. Langzaam maar zeker kwamen alle collega's toe. Als laatste kwam Floor binnen ze ging naast mij zitten. Ik had speciaal voor haar een plekje overgehouden naast mij. We keken efjes naar mekaar. Zij had er duidelijk ook echt zin in. Na wat praten kwam de chef binnen. Hij zij: 'Briefing mannekes, Brigitte en Eric er is een moord gepleegd in de Bloemenland ga daar onderzoek doen. Aziz, Obe te voet op patrouille in het park. Tom en Robin jullie doen jammer genoeg ganse dag papierwerk. Koen, Tineke jullie alleen in de voormiddag papierwerk na middag ook patrouille. Floor en Femke jullie gaan op patrouille in de voormiddag en namiddag papierwerk. Allé aan het werk.' Ik en Floor kijken naar elkaar en geven elkaar een high five. We stappen in de auto en vertrekken op patrouille. Plotseling werden mijn gedachten terug naar Joris getrokken ik werd heel stil. Floor die aan het stuur zat vroeg aan mij: 'Wat is er Femke, je bent zo stil?' 'Ja sorry,' antwoorde ik,: 'ik moest denken aan Joris. Hij heeft het gisteren uit gemaakt.' 'Joris?' antwoorde Floor vragend. 'Weet je nog dat lief van mij een maand geleden.' Zegt Floor. Voor ik kon antwoorden ging de dispatch.

Pov. Floor

'Joris?' antwoorde ik vragend op de vraag dat Femke vroeg. Ik moest denken aan Floris. Floris was een tweeling en toevallig ook met een gast genaamd Joris. Dat moest toeval zijn. Ik reageer verder op Femke: 'Weet je nog dat lief van mij een maand geleden.' Voor dat we ons gesprek konden verder zetten klonk de dispatch. 'Dispatch voor alfa 210 over.' 'Dispatch alfa 210 luistert.' Antwoorde Femke op de dispatch. 'Dispatch voor alfa 210 in het bos daar bij de kasteeldreeef is er een ongeval gebeurt met een zwarte volkswagen ga daar eens kijken.' 'oké wij gaan ter plaatsen.' Antwoorde Femke. Ik wou niet meer terug komen op het onderwerp. Ik reed naar de plaats dat de discpatch had door gegeven. We waren ter plaatsen en inderdaad er stond een zwarte volkswagen. Ik en Femke stapte uit en zette onze bootjes op. Ik sloot de auto achter mij en stak de autosleutels in men zak. Ik zag een zwarte volkswagen, bomen en dat was het ook. Geen slachtoffer, geen schade aan de auto. Ik zei tegen Femke: 'Zie jij iets abnormaal?' 'Nee' antwoorde Femke. Voor dat ik nog iets kon vragen aan Femke pakte iemand achter mij vast aan mijn nek. En er werd een wapen tegen mijn hoofd geplaatst. Femke zei: 'Dit is toch zeer...' ze draaide zich om naar mij en zag mij en een man achter mij staan. Ik voelde aan zijn arm dat het man was. Femke pakte haar wapen. En voor dat zei iets kon zeggen kwam er een tweede man uit de bosjes. Hij schopt met zijn voet het wapen uit Femke haar hand. In een snelle beweging pakte hij het wapen van Femke op. En richtte dit op Femke. Femke stond stil ze kon niks meer doen.

Pov. Tineke

Ik haat papier werk. Ik ben liever op de baan met Koen. Koen is echt mijn held. Ik ben niet verliefd op hem hoor, maar hij is wel letterlijk mijn held. Hoeveel keer heeft hij mij wel gered. 'Tineke, alles oké?' vraagde Koen. 'Euuuhhhmm, ja hoor. Ik heb een beetje genoeg van het papierwerk.' 'Ik ook, maar hey kijk het is middagpauze. Eindelijk eten!' riep Koen uit. Ik lachte en we stonden allebei op. Ik zag Brigitte en Eric juist binnenkomen van hun moord zaak. Robin en Tom staan ook op en we gaan allemaal te samen naar de eetzaal. Ik pakte men eten en begon met eten. Ik was aan het praten met Koen. Tot ik me besefte dat Floor en Femke hier nog niet waren. Dat vond ik raar, ik ging het toch maar melden aan de commissaris.

Pov. Femke

Ik stond recht over de man en keek hem recht in de ogen. Ik kon niks doen. Ik stond onder schot en het ergst van allemaal. Floor stond ook onder schot en haar mag niks overkomen. Ik zag dat de man die floor vast had haar aan het fouilleren was. De man vond de sleutels van de auto en gaf een knik naar de man die mij onder schot had. De man die voor mij stond pakte mijn handboeien en boeide mij. Hij hield me nog altijd onder schot en deed de kofferbak open. Hij wees dat ik er in moest. Ik deed maar wat hij zij en ging in de kofferbak. De man deed de kofferbak toe en toen werd alles zwart.

Pov. Floor

Ik zag hoe Femke de bevelen opvolgden van de man. En hoe Femke in de kofferbak ging. Eens dat de kofferbak gesloten was. Deed de man die mij vast had aan mijn nek. Pakte hij mijn boeien en boeide mij ook. De man trok me mee naar de auto. Hij deed de achterdeur open en gooide mij op de achterbank. Één van de mannen gaat achter het stuur zitten en de andere man naast mij. Plots ging mijn walkie takie af 'Dispatch voor alfa 210, is alles oké daar we hebben niks meer van jullie gehoord. Over.' De man die naast mij zat zei tegen mij: 'Oké Floor, ik ga je boeien los doen maar je gaat niks proberen doen want we hebben een wapen en je zou toch niet willen dat Femke iets overkomt.' Ik knikte heftig van nee. 'Oké, dan hebben we mekaar begrepen. Je zegt tegen de dispatch dat alles oké is en dat je het gewoon vergeten was om het hen te melden.' Zei de man die naast mij zat. Hij deed mijn boeien los en ik pakte mijn walkie takie. 'Dispatch voor alfa 210, alles is oké, het was gewoon iemand die midden op de baan gestopt was en in slaap gevallen was. We waren het gewoon vergeten te melden. Over.' 'Oké, over en out.' zei de dispatch. De man die naast mij zat boeide me terug vast. En deed een blind doek voor mijn ogen. Ik was zo bang, Femke zat in de kofferbak en haar mocht zeker niks overkomen. En ik hier op de achterbank. Ik was zo bang, ik kon niks meer doen. Femke kon niks meer doen. Wat ging er nu met ons gebeuren. En vooral wat gaat er gebeuren met Femke en dat is mijn grootste zorg.

Hey, dit is mijn eerste deel. Je mag altijd laten weten wat je ervan vindt geniet van het boek. Liefs xxx