ontvoering // de buurtpolitie//

Deel 15

Pov. Eric
Ik zat in men bureau en Brigitte was er nog steeds niet ik begon me toch zorgen te maken. Ik ging uit het kantoor en wou naar de vergaderzaal gaan. Toen ik uit men kantoor kwam. Kwam Lotte direct naar mij. Ze zei in paniek 'Eric, Brigitte is ontvoerd.' 'Wat!?' Riep ik vragend. 'Er is daarnet een aangifte gedaan dat ze is meegesleurd in een auto.' Zei ze zo kalm mogelijk. 'We moeten haar vinden!' Riep ik. 'Rustig Eric. Blijf jij hier op kantoor ik en Koen gaan naar Brigitte op zoeken.' Zei Lotte en ze ging naar buiten. Om op zoek te gaan naar Brigitte. Ik wist niet wat de doen en ging terug in men kantoor. Dit kan niet. Eerst Femke en Floor. Dan Tineke en nu Brigitte dit kan niet, dit mag niet. Ik was al een lange tijd op haar verliefd. Ik heb het haar nog nooit vertelt. Alleen heb ik het aan Koen gezegd dat ik op haar ben. Ze is zo lief en aardig. En het is zo een mooie vrouw. Ik ben echt verliefd op haar. Nu is ze weg. We moeten ze zo rap mogelijk vinden. Ik moest haar gaan zoeken. Ik stond recht en ging naar de anonieme wagen zonder het iemand te zeggen. Ik moest haar terug zien te vinden.

Pov. Brigitte
Ik werd wakker en lag op een koude grond. Ik zette me recht en keek om me heen. Men hoofd deed echt pijn. Het enigste wat ik me nog herinner is dat ik op weg was naar het commissariaat en toen een stamp op men hoofd kreeg. En toen werd alles zwart. Raar, dacht ik in men eigen. Ik stond recht en keek rond en zocht een uitweg. Maar niks. Ik keek of dat ik men wapen nog had of iets anders. Maar ik had niks niet meer. Dat had ik misschien al verwacht. Dit is niet normaal. Plots ging de deur open. Er stond een jongeman in de deuropening. 'Waar ben ik? En zijn Floor, Femke en Tineke hier?' Vroeg ik direct aan hem. 'Rustig Brigitte, waar we zijn zeg ik niet. En ja ze zijn hier alle drie. Maar jij laat ze met rust of anders...' zei de jongeman. Ik herkende zijn stem. En ik vond het raar dat hij men naam wist. Ik dacht even na en toen wist ik het 'Floris!' Zei ik kwaad. 'Goed zo.' Zei Floris tegen mij. Ik had Floris gezien toen hij nog met Floor was. Maar die waren al lang uit mekaar. Toen ze het had uitgemaakt met Floris was ze verdrietig. 'Floor,Femke,Tineke!!!!' Riep ik zo luid als ik kon. Ik moest ze vinden 'Shhhht, niet zo luid.' Zei Floris kwaad tegen me. 'Ik roep zoveel ik wil!!!' Riep ik boos terug. 'Hou op, rotwijf.' 'Help!!!!!!' Riep ik zo luid ik kon. Hij kwam in de kamer en deed de deur achter zich dicht en deed het op slot. Hij kwam naar mij en sloeg me kei hard op men wang. 'Auw!!' Riep ik. 'Ik zou maar zwijgen, of anders kom je hier nooit meer levend uit. Begrepen.' Zei hij kwaad. Ik knikte bang van ja. 'Ok, goed zo. Jij blijft hier en houd je stil.' Zei Floris. 'Wat kwam je hier doen?' Vroeg ik kwaad tegen hem. Ik moest hem tonen dat ik niet bang was. 'Ik heb een opdracht voor je.' Zei hij. 'Wat dan? Bangerik' zei ik bits terug. Hij sloeg me nog eens. 'Jij noemt me geen bangerik.' Zei hij kwaad terug. Ik keek kwaad naar hem. 'Je moet deze tekst voor de camera zegen.' Zei hij tegen mij en gaf me een blad. 'En nu meekomen.' Hij greep me vast bij men haar en sleurde me mee naar een kamer. Hij deed de deur open en we gingen in een lange gang. Hij sleurde me mee naar een andere kamer. Hij deed de deur open met een sleutel. En ik zag in de kamer iemand op een stoel zitten. Ik had nog steeds het blad vast. Hij pakte het blad af en gooide me in de kamer en deed de deur terug toe. Ik ging recht staan en keek naar de persoon die op de stoel zat. Ik herkende de persoon het was 'Tineke?' 'Brigitte ben jij dat?' Vroeg Tineke. Ik knikte van ja. En ging naar haar en knuffelde haar. Ze zat vast geboeid aan de stoel. 'Gaat het?' Vroeg ik. 'Ja, met mij wel maar met Floor en Femke gaat het echt niet goed. Floor heeft al een hartstilstand gehad. En ze zijn allebei al verkracht geweest.' Zei ze. 'Wat?! Waar zijn ze nu??' Vroeg ik aan haar. Ze haalde haar schouders op. 'Eindelijk zie ik je terug. Ik mis je zo.' Zei ik tegen haar en er rolde een traan over mijn wang. 'Ik mis je ook.' Zei ze terug. Ik lachte naar haar. Na een seconde van stilte ging de deur open. En kwam Floris binnen, ik deinsde een beetje achteruit. Maar ik wou niet laten blijken dat ik bang was. Hij had drie stoelen mee en zette de stoelen naast Tineke. 'Brigitte, zit naast Tineke nu.' Zei Floris tegen mij. Ik ging voorzichtig naast Tineke zitten. Hij kwam naar mij en boeide me ook aan de stoel maar dan met één hand en in men andere hand gaf hij me terug dat blad. En Floris ging terug naar buiten. En deed de deur achter hem op slot. 'Wat is dat blad?' Vroeg Tineke aan mij. 'Ik moet dit voorlezen voor de camera.' 'Waarom?' Vroeg ze. 'Geen idee' zei ik tegen haar. Ik had de tekst nog nooit gelezen. Ik las de tekst en zei tegen Tineke 'Ze gaan los geld vragen voor mij aan het korps.'  'Alleen voor u?' Vroeg Tineke. Ik knikt van ja. Ik was helemaal in de war. Waarom alleen voor mij. En niet voor Tineke, Femke en Floor. Da kan nie. De deur ging terug open en ik zag Floris en hij had Floor vast aan haar haar. Ze zag er echt niet goed uit. 'Floor!' Riep ik. 'Zwijg, Brigitte.' Zei Floris. Ik keek kwaad naar hem. Maar zei niets nie meer. Floris zette Floor naast mij en boeide haar. Ik keek naar haar en had zo medelijden met haar. Toen Floris naar buiten was kwam er nog iemand binnen. Joris dacht ik in men eigen. Tuurlijk Floris had een tweeling broer. Dat heeft Floor ooit eens gezegd tegen mij. Hij had Femke vast. Joris had Femke ook vast aan haar haar. Joris zette Femke naast Floor. En boeide haar ook. Hier zaten we dan. We konden niks meer doen. Behalve doen wat ze zeggen. Of anders gaat dit niet goed gaan.

Hey allemaal, sorry dat ik niet zoveel plaats. Ik ben blij dat jullie dit boek nog altijd lezen en bedankt dat jullie het nog altijd leuk vinden.  Love jullie all. Liefs xxx