May The Best Ex Win

CHAPTER ONE

Chapter One: New Airlines

-

CALLI's POV

"Excuse me, Ms. Hein? CEO wants to talk to you." Lumingon ako sa pinang-galingan ng boses at hindi na nagulat ng makita ko ang secretary ni tito. Bat niya kaya ko pinapatawag? May nangyari kaya? Sigurado 'kong importante ang anumang sasabihin ni tito dahil bihira lang naman niya ko ipatawag.

Tumango ako sakanya. "Paki sabi papunta nako." Yumuko siya saka nagpaalam at umalis.

"Shaine! Ikaw muna dito. Paki-tuloy naman nitong inaasikaso ko na pagkakasunod-sunod ng mga pupunta sa Hong Kong this coming March, by date ha. Tawag kasi ako ni tito." Ngumiti siya saka tumango.

Si shaine ay ang isa sa mga kaibigan ko dito sa airlines. Ang trabaho ko ay nakatutok lang tuwing lilipad ang eroplano. Pero minsan, inaasikaso ko rin ang ganitong mga case, lalo na at kamag-anak ako ng may-ari. Nang makarating ako sa pinakatuktok ng gusali ng airlines, na ika-twenty-fifth ay agad akong kumatok sa pintong nakasabit ay 'CEO OFFICE.' 25th floor. Mababa palang ito kumpara sa ibang structure pero dahil ito ay airlines, natural lang na tama o sakto ang palapag.

"Its open." Binuksan ko ang pinto ng sumigaw ito. Pagka-bukas ay yumuko ulit ako as a sign of respect. "Good morning." Ngumiti ako ng humarap ito saakin at ibinaba ang mga papeles na hawak. "Good morning din tito. Bakit nyo po ako pinapatawag?"

Alanganin siyang ngumiti bago pinagdikit ang palad. "Calli... I'm aware and i know na bago kapalang dito sa airlines na pagaari ko but someone is recruiting you for our co-stockholder's airlines. I hope you don't mind transferring to other airlines. I'm sorry."

Ilang segundo akong nagulat. "A-ano po? Bakit daw po? Anong kailangan nila sakin?" He left out a sigh before answered. "I really don't know. Kung ako lang gusto kong andito ka dahil alam kong ligtas ka.. but.. im really sorry. I cannot do anything. This is the only thing that they requested after so many years. Muntikan na kasing lumubog sa utang ng ating kompanya noon pero andyan sila at tinulungan akong maka-bangon. Pasensya talaga pamangkin."

Unti-unting huminahon ang itsura ko at pilit inintindi ang kalagayan ni tito. Kailangan ko ba talaga lumipat? Nalulungkot tuloy ako kahit mabilis pa lang ako dito. At the same time, kinakabahan din. Bagong environment ang kahaharapin ko doon.

"When will i start, tito?" Umaliwas yung mukha ni tito na parang nabuhayan ng isang daang boltahe dahil sa sinabi ko. "T-tomorrow. Payag kana ba, ija?" Ngumiti ako saka tumango.

"Its a great opportunity para masanay ako sa trabaho ko at challenge nadin sa sarili ko dahil sa bagong environment na lilipatan ko. Sakatunayan nga, pabor pa sakin 'tong paglipat eh. At isa pa, wala naman akong choice, so yes. Payag ako."

***

"Yeah. I'm coming. Sorry, sorry." Nagmamadali kong kinuha yung sapatos kong nasa ilalim ng higaan habang nasa pagitan ng tenga at balikat ko yung cellphone. "I'll be there in a minute." Napapikit ako ng mariin ng marinig yung inis na buntong hininga sa kabilang linya.

Hindi ko na inintay pang makasagot yung kausap ko at binaba ko na ito saka kinuha yung necktie na nakasabit sa may pinto bago nagmamadaling bumaba ng apartment papunta sa parking ng mga kotse. Kinapa ko yung remote sa bulsa ko at pinatunog iyon. Sumakay ako ng kotse at pabarang na nilagay yung susi. Ilang saglit pa ay pinaandar ko na ito habang inaayos ang suot at buhok.

Gaya ng inaasahan kong araw, natapos na ang kahapon kaya ngayon ay ililipat na 'ko sa NIA na short term for Nare International Airport na sinasabing lilipatan ko daw.

*ringgg*

Kinapa ko yung phone sa katabi kong front seat at sinagot ang tawag. "Ms. Hein speaking. What can i do for you?"