Evet arkadaşlar hikayemize başlıyorum umarım beğenirsiniz karışıklık içinde özürdilerim.
Meraba Sevgilim,
Seni çok özledim. Gülüşünü, kokunu,"Seni seviyorum" demeni, saçlarını ve bunun gibi bir çok şeyini. O gün sen keşke evden hiç çıkmasaydın. Bunların hiçbiri yaşanmazdı. Biliyor musun ben sen gittikten yani öldükten sonra sonra hiç dışarı çıkmadım. Arkadaşlarım teselli için yanıma geliyorlar arada sırada. onlarla iken iyi olmaya çalışıyorum. Ama onlar gidince yine aynı ben oluyorum. Senin ölümüne üzülen, sürekli resimlerimize bakan, anıları hiç unutmamaya çalışan ben oluyorum. Bolbol yemek yiyorum, arkadaşlarımız çok kilo aldığımı söylüyorlar. Çok çirkinleştim. Sürekli bir şeyler izleyip ağlıyorum. Birkaç seferde senin yanına gelmeyi çalıştım ama arkadaşlarım beni hep durdurdular. Becereksizim işte. Sürekli bizim şarkımızı dinleyip sen varmışsın gibi dans ediyorum. Senin kıyafetlerini hiç yıkamadım, arada onları giyiniyorum ve senin kokunu iliklerime kadar içime çekiyorum... Arada sırada rüyalarım oluyorsun. O zaman çok mutlu oluyorum. Hiç uyanmak istemiyorum ama uyanıyorum. Aradada senin telefonundan kendimi arıyorum sonra kendi telefonumdan açıp "Özür dilerim sevgilim yetişemedim..." diyorum sanki sen varmışşın gibi. Aslında ben seni çok özledim. Hemde çok...
