Inday Bitter and Her Story

Memories.

Waves of Memories sana ang i ta title ko sa chapter na itey katatapos ko lang basahin yun kagabi eh haha I love the stories of Jonaxx talaga ngayon nasa Island of Fire na ako so ito na nga enough of talking na simulan na natin to.

Patricia's P.O.V.
Flashback...
Seoul South Korea way back 2006.
(char lang wag kayong ano)

I was waiting for Craig at the swing. May usapan kasi kaming magkikita dito maglalaro at the same time. Kasama ko rin si Pytos ayaw man aminin ng unggoy kong kapatid alam kong gusto niya ring makita ang kapatid ni Craig. Si Channel. Hindi ko alam pero may guts ako na gusto rin ng bruhang yun ang kapatid ko in denial nga lang haha. Speaking of Channel ayun nakita ko na siya kasama ang kapatid niyang papalapit sa kung nasan man kami ngayon. "Hi Pat! Hi monkey!" bati ni Channel. "Anong sabi mo? Monkey? eh ikaw ano ka? Chicken mami? mukhang ramyeon na inihalo sa spaghetti?" galit galitan pa ng kapatid ko. "tss. Parang biro lang ewan ko sayo. Amy ikaw na bahala sa kuya ko ha uuwi na ako ayokong makita ang unggoy na ito eh sinamahan ko lang talaga si kuya gustuhin ko mang maglaro eh nandito naman yung unggoy mong kapatid kaya wag na lang." sabi pa niya. "haha oo na oo na. Sige na. Baka mamaya niyan kayo pa magkatuluyan sige ka baka pagsisihan mo yan." sabi ko sa kanyang nang aasar. "ewan ko sayu" sabi niya sabay talikod. "Tss hayaan mo na yun gusto lang rin nung makita ang kapatid mo kaya ayun. Kadramahan nun talaga." sabi naman ni Ceder na kanina pa pala nakikinig sa dalawa. "Ganyan din naiisip ko sa dalawa eh haha. Tara na nga lang at maglaro." sabi ko sa kanya.
Naglaro kami buong maghapon. Hanggang sa gumabi na at kailangan na naming umuwi sa bahay. Nangako naman kami na babalik kami bukas dito sa park para maglaro.

Kinabukasan....
Ganun pa rin naghintay parin ako sa kanya. This time hindi na sumama si Pytos. Ilang sandali lang nakita ko na si Ceder but ang nakakapagtaka ay mugto ang kanyang mga mata. Tila buong gabi itong umiiyak. "Oh ba't sabog yata ang eyebugs mo ngayon Craig?" sabi ko. "Wala. Ahm Amy, may gusto sana akong sabihin sayu." sabi niya. "Oh okay? Ano ba iyon?" nagtataka kong tanong. "We are going to America tomorrow. At doon na ako mag aaral for good." mangiyak ngiyak niyang sabi. Naiiyak na ako. I don't know why. "Bakit hindi mo sinabi sa akin? Bakit ngayon lang Ceder? Wae? Wae? Eotteoke?!" iyak kong tanong sa kanya with matching hampas sa dibdib niya. "I can't. Ayaw ko kasing makikita kang ganyan. Na umiiyak dahil lang aalis ako. Hindi naman ako mamatay! Magkikita pa naman ulit tayo. I know matatagalan pero Soon magkikita ulit tayo. At pangako ko sa iyo kapag nangyari yun hinding hindi na ako aalis pa sa tabi mo." yakap na niya ako ngayon habang sinasabi niya yun. "P-pangako mo sa akin na magsusulatan tayo. Ipangako mo sa akin na tatawagan mo ako. Promise me that Craig!" iyak ko sa kanya. "I promise." sagot niya sa akin.

Months and years passed by ganun ang ginawa namin hanggang sa isang araw... I was 13 years old at that time...
Naaksidente kami ni Pytos at ako ang napuruhan. Nagkaroon ako ng head injury resulting an amnesia.
Years ang lumipas nang unti unting bumalik sa akin ang mga naburang alaala. Pytos got also a short time amnesia. Mas mabilis siyang naka recover kesa sa akin. At that time umuwi kami sa Pilipinas to start a new life with a new environment.
And tada!

Nagising ako sa aking kwarto (sa bahay nina Ceder parin) at nakita ko ang mga mukhang nag aalala. "Are you okay?" he asked. Sa kanyang mga tingin malalaman mo talagang nag aalala siya. "Yes I'm okay. I just... My headache triggered like something happened years ago. It may look like a dream but I know it's real." seryoso kong sagot sa kanila. "Omo! Sesanghe! Unnie! Is that your memory of us you have dreamt of?" Channel asked unknowingly. I just nodded. I saw Ceder's face enlighten. I mouthed "I'm sorry." directly in his eyes. "Pwede mo ba kaming iwan ni Ceder sandali? May pag uusapan lang kami." seryoso kong saad sa kanila. "Sige ate. Sure kang okay ka lang?" my twin brother asked me. I just nodded to him.
Silence is the atmosphere to this room after they left. Di ko alam kung papaano ko ipapaliwanag sa kanya ang mga nangyari kung bakit hindi ko siya maalala. "Ito ba yung rason kung bakit hindi mo na sinasagot yung mga padala kong sulat sa iyo few years ago? Na palagi na lang itong na re returned to sender kapag napapadala ko? Hindi ko lubos maisip na may nangyari na palang hindi maganda sa iyo Amy. Sana pala sinubukan kong alamin noon palang kung bakit nagkaganun. Mianhe Amy hi-hindi ko alam na ganun pala ang nangyari." he broke the silence we've had in this room. "Ako nga dapat ang humingi sa iyo ng tawad Ceder. I am really sorry for not remembering you. Hindi ko talaga alam." sabi ko. "hush. Gwaenchana. Ang importante ngayon naaalala mo na ako ngayon. Let's start anew and rightful way now you already remember everything we've had in the past." sabi pa niya sabay yakap sa akin. "Pero hindi ibig sabihin nun pwede mo na akong chansingan!" sabi ko sa kanyang bisig. Tumatawa lamang ang unggoy habang pinapakawalan ako. "Tsh. Hindi ka parin nagbabago sadista ka pa rin. Amazonang bitterella!" bulyaw din niya sa akin. "tse! alis na nga! Ang drama mo!" sigaw ko pa. "Ako pa ang madrama sa atin ngayon huh?" he smirk. "Alis na ihahanda ko pa ang gamit ko at nang makalayas na kami dito!" sabi ko sa kanya. Tumatawa lang ang bruho akala moy hindi nagkasakit. May saltik yata ang isang yun eh. Pati ako'y napagdidiskitahan.
After 30 mins.

Tinawagan na namin ang aming driver para magpasundo (wala po sila nun haha joke lang) atat na atat na kasi kaming umuwi ng kapatid ko. Paniguradong ayaw magtagal kasi ayaw na ayaw ding maasar haha. "We have to go. Thank you yaya sa pagsisilbi sa amin at Thank you rin sa inyong dalawa kahit na nagkakaasaran tayo ay winelcome niyo pa rin kaming dalawa sa bahay niyo." sabi ko sa kanila. "Kamsahamnida." sabay bow ni Pytos. "tss." ayan na naman ang pusa haha. "Walang anuman. Gusto ko ring magpasalamat sa iyo kasi inalagaan mo ako and I am really grateful na bumalik na sa wakas ang alaala mo." sabi ni unggoy. "Di ba sabi ko sa iyo hindi libre yung pag aalaga ko sa iyo? You owe me a lunch kaya ilibre mo ako sa school next week." sabi ko sa kanya. "Sure thing." agarang sagot niya. "Okay then alis na kami. Bye!" sabi ko agad kasi nasa harapan na namin yung Ford na kotse ni daddy. Galing pa tong office si Mang Dolfo panigurado.
Ilang sandali lang at nakarating na rin kami sa bahay. Thank god walang traffic daan. Umakyat agad ako at tinungo ang aking kwarto. Naligo ulit. I o open ko pa yung site ng school namin to see what's hot or the latest topic for this week. "Ceder Craig together with his sister Coleen Channel Laurente spotted arrived at our school owner's residence to have a dinner. Pictures are taken secretly from one of our co-student. *See pictures below* " at ano namang paki ko dito? Just for a fvcking dinner? Bibiyan na ng malisya? "What was the real score between the heir and heiress of Laurente's Group of Companies with our school owner's twins?" Tsh. Ang galing! Galing gumawa ng kwento! "And not just that. The twins are also spotted at Laurente's residence. Now people or students became so curious about their real relationship." patuloy ko sa pagbabasa. WTH?
"aynonymous: holy cow! Is this true? I'm their number one fan if it will happen." comment nung isa at marami pang comments ang aking binasa ng biglang nag ring ang aking cellphone and guess who is it? My one and only best friend Angel.
To Be continued.....
************
Bakit tumawag yung best friend niya? Maki chismis tayo next chapter tinatamad ako ngayon eh haha. Sige guys byeee!