Bu evden ayrılmama 1 sene 20 saat 8 dakika 16 saniye kaldı...
Yanlış anlamayın genelevde falan yaşamıyorum yetimhanede de yaşamıyorum.Hatta öz annem ve öz babamla yaşıyorum.18'ime girdiğimde onlardan ayrılıp yeni bir hayata MERHABA diyicem.Her gün kavga ettiğiniz,size hakaret edip,sizden nefret ettiğini söyleyen bir anneniz(!) olsaydı18'inizde evden kaçardınız tabii 18'inize kadar bile dayanabilir misiniz orasını bilemem.
Babam o kadar üstüme gelmiyo ama annem tek başına 2 kişiye bedel oluyo zaten her şeyi 2 kat fazla yapıyo 2 kat daha fazla açı çektiriyo her şey daha fazla...
Şimdiki durumuma bakıldığında kollarımda facalar olması her yerimde ölüm için yapılan izler olması gerekir diye düşünebilirsiniz fakat her zaman POLYANNACILIK oynarım zor zamanlarımda hikaye yazar,kitap okurum ya da son sez eminem açar bağıra bağıra söylerim. En azından yetimhanede büyümedim bundan bir sene önce yani ablam ölmeden önce her şey çok daha güzeldi.16 yaşımda ablamı bir trafik kazasında kaybettim beni okuldan almaya gelirken.Ablam yaşarken her şey 2 kat daha güzeldi.Ölünce de -4 kat daha kötü oldu.Her şeye rağmen hayatımın 16 senesi güzel geçti.Yine Polyannacılık oynamaya başladım. ( :) )
Şimdi 17 yaşımdayım lise 3'teyim yani.Okulu seviyorum çünkü 8 saatte olsa kavgadan gürültüden uzaklaşıp sosyalleşebiliyorum.Her zaman pozitif olmaya çalıştım ablam öldüğünde bile halada buna çalışıyorum.Benim görünüşümü merak ediyorsanızda buz rengi gözlü açık kestane saçlı ve 1.77'lik boyumla,kıvrımlarımla güzellik katagorisine girebilirim belki...
