Her Şeyim Olsana

Her Şeyim Olsana(ilk hikayem)
1. Bölüm :
İstemiyorum baba sen nereye gidersen git ben annemin mezarını burada bırakıp da okumak için yurt dışına gitmeyeceğim. 
Babam- Ama kızım bak ben doktorum işim dolayısıyla gitmem gerek seni burada tek başına bırakamam anla beni.Güney Korede okumak senin için en iyisi olacak.Hem sık sık ziyarete geliceğiz sana söz veriyorum.
-ama baba… dedim sözümü bitirmeden ağlayarak odama çıktım.evet bu sene liseyi bitiyorum son bi kaç gün kaldı.Hemen bir karar vermem gerekti . Koreye karşı bir ilgim yoktu ama babamı da bırakmak istemiyordum.Yatağımda düşüncelere dalmışken uyuya kalmışım.Telefonun çalma sesiyle uyandım.Arayan arkadaşım Arzaydı
-Hatice kızım mezuniyet için elbise bakmaya gelicektin ağaç oldum burada nerdesin ?
O sırada saate baktım saat 12’ydi. 
-Ahh Azra özür dilerim tamamen aklımdan çıkmış ama ben gelmiycem kusura bakma daha yeni uyandım.Hem başka işlerim var.
-Hatice ya saçmalama gel ne işiymiş bu ?
-Azra kapatıyorum. Bye 
Dedim ve telefonu kapattım yalan değildi işlerim vardı düşünmem gereken şeyler falan..Ama ilk önce kahvaltımı yapmalıyım.
Babam kahvaltımı hazırlayıp gitmişti bu adamı çok seviyordum hayatta tutunacağım tek dalımdı. Keşke bir kardeşim olsaydı ahh..Kahvaltımı bitirip odama çıktım leptopumdan kore ile ilgili şeylere baktım güzel bir ülkeye benziyordu bayağıda hayranı varmış ha! 
Akşam olmuştu çoktan, Babam aradı 
-ben yemeğe gelmiycem sende artık yavaş yavaş bavulunu toplamaya başla pasaport işlerini yapmam lazım.2 güne kalmaz gitmemiz lazım
-Baba ben sana düşünücem dedim gitmek istemiyorum dedim
-Artık zaman kalmadı kızım kore’de işe başlamam lazım
-of baba dedim boğazıma bişey düğümlendi sanki.Telefonu kapattım ve hıçkıra hıçkıra bavulumu topladım .Canım ne yemek yemek istiyordu ne de başka bişey. Eşyalarımı topladığımda kendimi yatağa attım.Ve uykuya daldım.
2 Gün sonra :
-Kızım hadi uçağa geç kalacağız .
-Tamam baba dedim ve evimize son kez bakıp aşağıya indim.
Arabaya bindik havaalanına geldik ve babam işlemleri halletti .Uçağa bindik ve artık gidiyorum, annemi okulumu hayatımı bırakıp gidiyorum.Burdan götürdüğüm tek şey Lise Diplomamdı.Uçak yolculuğumun 5 saatini uyuyarak geçirdim.Ve babamın nazikçe ! dürtmesiyle uyandım
-Kızım geldik hadi kalk
-Tamam baba dedim uykulu gözlerle .Uçaktan inerken bi çocukla çarpıştım benim hatamdı kabul ama bunu çocuğa çaktırmadan üste çıktım
-Önüne baksana
-YAA bana bak ufaklık bana çarpan sensin diye çıkıştı o sırada babam beni yanına çağırdı. 
-Bu seferlik affedildin dedim ve onun cevap vermesine müsaade etmeden babamın yanına indim.
Evimize gelmiştik çok lüx ve güzeldi .Burayı sevebilmem için iyi bir etken olsa gerek.
Aradan 1 HAFTA geçti ki ben tatilin tadını çıkarmaya ve bir yandan da Koreye alışmaya çalışıyordum.
Babam işerin yoğunluğundan olsa gerek eve çok geç geliyordu.Bende seoulun alışveriş merkezlerinde dolanıp duruyordum bir an önce arkadaş edinmem lazımdı nasıl olacaksa artık ! Babam mesaj atmıştı ‘akşama misafirlerimiz var güzel bi sofra hazırla 3 kişi gelecekler ona göre ’ 
Mesajı alır almaz güzel güzel türk yemekleri yaptım masayı hazırladım ve hanım hanımcık giyindim o sırada akşam olmuştu bile.
Ve zil çaldı – ding dong-
Kapıyı açtım misafirleri incelerken birde ne göreyim kendime engel olamadım – sen dedim senin ne işin var burada?