''ဟင္ 😰😰hyung တကယ္ပဲမသိခဲ႔တာလား''
''omm''
''ဒီေန့စာသင္ခန္းထဲကထြက္တုန္းကေတာင္ညီ႔ကိုေျပာလိုက္ေသးတယ္😥😥ေျဖျပီးတဲ႔ေန့က်ရင္lu luကိုငါဖြင့္ေျပာမယ္တဲ႔''
''အဟင့္ 😭😭''
မ်က္ႏွာေပၚလက္ႏွစ္ဖက္အုပ္လို့တဟင့္ ဟင့္နက္ရိႈက္ငိုေနတဲ႔luhanကိုျကည့္ရင္းsehunပါဝမ္းနည္းလာရသည္
''တကယ္ တကယ္ေတာ့ေလ hyungကbaekကိုစေတြ႔ကတည္းကcrushေနခဲ႔ရသူပါ😚😚ညီရယ္ခုhyungတို့ဘလိုလုပ္ျကမလဟင္ဲexamျပီးသြားတာနက္ဂ်ပန္ကိုသြားရေတာ့မယ😞😞္ဖြင့္ေျပာဖို့အခြင့္အေရးေတာင္မရွိေတာ့ဘူး''
''ညီလဲခုနကအဒီကိစၥေျကာင့္ငိုတာပဲအဟင့္ ျဗဲ😭😭'
ညီကိုႏွစ္ေယာက္အျပိဳင္အဆိုင္ငိုပဲြဆင္ေနျကသည္
''ဒီတိုင္းငိုေနလို့အဆင္ေျပသြားမွာမဟုတ္ဘူး😪😪အဒီေတာ့မသြားခင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နက္သူတို့ကိုႏႈတ္ဆက္သြားရမယ္မဟုတ္လား😩😩ဒါမွသူတို့လည္းစိတ္ခ်မ္းသာမွာေပါ့ညီရယ္''
''ဟုတ္တယ္ေနာ္😛😛 အမွန္ဆိုဖြင့္ေျပာျပီးႏႈတ္ဆက္သင့္တာ''
''ဒီလိုလုပ္ညီ hyungတို့ေပ်ာ္ပဲြစားထြက္ျကမလား😄😄''
''အဒါေကာင္းတယ္😅😅 ဒါဆိုအိမ္မျပန္ေတာ့ဘူးေက်ာင္းကိုျပန္လိုက္ပို့ေပးသူတို့ကိုသြားေျပာလိုက္ဦးမယ😀😀္''
ေက်ာင္းထဲျပန္ဝင္လာတဲ႔ဆယ္ဟြန္းကိုစာသင္ခန္းထဲကေနလွမ္းျကည့္ေနျကတဲ႔အႏွီသံုးေကာင္
''ေဟး ဘာေတြလွမ္းျကည့္ေနျကတာလဲ🙌🙌 စာလိုက္မလုပ္ရင္လဲေအာက္ကိုဆင္းခဲ႔ျကေလ''
ေအာက္ကေနလက္ေဝွ႔ယမ္းးျပေနတဲ့ဆယ္ဟြန္း
''ငါတို့ကိုေခၚေနတာလားမသိဘူး😶😶''
''ခုနကမ်က္ႏွာနက္ခုမ်က္ႏွာတစ္ျခားဆီဒင္းႏွစ္ကိုယ္ခဲြထားသလားေအာက္ေမ့ရတယ😒😒္''
''ဟုတ္ပခုန္ဆြခုန္ဆြနက္ဘာေတြျဖစ္လာလဲမသိဘူး😮😮'
''ya ဂ်ံဴအင္ငါတို့ကိုေစာင့္ဦးေလ😦😦''
ေလအဟုန္ျဖင့္စာသင္ခန္းထဲကေနတဟုန္ထိုးေအာက္ထပ္ကိုဆင္းေျပးသြားတဲ႔ဂ်ံဴအင္ကိုလွမ္းေအာ္ရင္းသူတို့ပါဆင္းလာလိုက္ျကသည္
