Sabah yine kalkıp hazırlandın ve fotoğraf makinen ile parkın yolunu tuttun.
Bugün Pazar'dı, yarın okulun vardı.
Ayrıca haftasonu olduğu için park biraz kalabalıktı.
O çocuk bu sefer senden önce gelmişti ve fotoğraf çekmeye başlamıştı bile..
Biranda göz ucuyla onun sana doğru geldiğini fark ettin.
Nedensizce terleyip,heyecanlanmıştın.
Sana yaklaştı ve konuşmaya başladı;
"Afedersiniz?"
"E-evet."
"Kötü bir niyetim yok. Yanlış anlamayın. Sadece tanışmak istemiştim."
Çocuğun konuşmaları samimi gelmişti ve çok masum gözüküyordu. Ona inanmaya karar vermiştin.
"Ta-Tabii. Ben Yeon Seon.. Kim Yeon Seon."
"Ohh, bende Yoongi.. Min Yoongi. Sanırım fotoğraf çekmeyi seviyorsun."
"Evet. Beni rahatlatıyor."
"Aynı fikirdeyim en çok hangi filtrede çekmeyi seviyorsun?."
"Siyah beyaz. Çünkü, siyah benim hayatımı anlatıyor."
"Anlatmak istersen dinlerim. Tabii istersen."
"Belki sonra. Ama yinede sağol."
"Önemli değil. Yarın okula gelicek misin?"
"E-evet." Dedim ve tebessüm edip, el sallayıp oradan uzaklaştım.
O da bana el sallayıp ters tarafa doğru yürümeye başladı..
Eve varınca anlamadığım bir şekilde kardeşime olanları anlattım ve istemsiz bir şekilde hep o çocuğu düşündüm.. Nedenini ise bilmiyordum...
Aklından çıkmasını istermiydin ki?💬
