Miała wrażenie, jakby czas nabrał innego tempa. Wszystko zwolniło i stało się bardziej intensywne. Czuła suchość w gardle i zastanawiała się, czy te dziwne objawy i nasilone odczucia mogły być spowodowane alkoholem. Jednak przecież praktycznie nic nie piła. Ta odrobina wina nie mogła aż tak uderzyć jej do głowy. Zresztą stanu w jakim się znajdowała chyba nie można było nazwać upojeniem. Była pobudzona, podekscytowana i miała wrażenie, że sytuacja w jakiej się znalazła wcale nie jest taka tragiczna. Wszyscy ci ludzie obok oraz pozytywne emocje jakie od nich biły, rozluźniały ją i sprawiały, że czuła się jakby wreszcie mogła oddychać. Jakby ktoś otworzył okno, wpuszczając do pomieszczenia świeże powietrze. Coś się w niej odblokowało i sprawiło, że dopuściła do siebie myśl, którą za wszelką cenę starała się ukryć, udając, że jej tam nie ma. Okłamywała sama siebie.
Czasami życie wręcz zmuszało do stawiania wszystkiego na jedną kartę. I to właśnie teraz nastąpiło. Nie mogła tkwić biernie w jednym miejscu i udawać, że godzi się z losem jaki jej wyznaczono, niczym potulne zwierzątko, które nie ma żadnego wyboru.
Podchodząc do kamienia wiedziała, że robi coś nieodwracalnego. Wkładając rękę w szczelinę miała świadomość, że stanie się coś, co pokrzyżuje wiele planów i odwróci losy ludzi, którzy byli jej bliscy. Jednak miała wybór i teraz właśnie to robiła. Podejmowała świadomą decyzję. Bez względu na konsekwencje, jakie za sobą poniesie.
Poczuła, jak ktoś po drugiej stronie ujmuje jej dłoń i zadrżała, gdy mężczyzna, którego nawet nie widziała, przejechał kciukiem po jej nadgarstku. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, kim on jest i czego szuka. I to był właśnie ten strategiczny moment, w którym mogła się jeszcze wycofać. Jednak nie było w niej żadnego wahania, chociaż była pewna, że swoją decyzją sprawi, iż poleją się łzy. W tym momencie robiła dokładnie to, czego pragnęła.
Nie mogła jednak przewidzieć, że oprócz łez, poleje się również krew.
