Chapter 6

3 0 0
                                    

Chapter 6: Entrance

Joshua's P.O.V.

I prepared myself to overcome this horrible place for our documentation, Is it okay to tell it to my friends and explain everything about the terrible history of this forest? maybe yes, but I think they don't even care about it.

Balewala nalang, total nasa Japan na ako, kaya mas better na sulitin ko nalang ito kaysa takutin ang sarili ko. But... I prepared my knife in my bag, and marked a tree in front of the signs above it. I marked it as a symbol na dito ang palabas ng Aokigahara, I marked it no. 1. Mas inindi ko ang pagmarka para sa ganun ay mas makita ito kung sa malayokami. Pero di ko pala alam, nakita pala ako ng aking mga kasama, nagulat sila at tumingin sa puno na minarkahan ko.

"Anong ginagawa mo Joshua?"

Kaylem asked.

Anong sasabihin ko sa kanila? Mas better na nga lang na isabi ang totoo kaysa magsinungaling ako.

"I...I put a mark as a sign na dito ang labasan sa gubat na ito. Besides, sinunod ko lang naman ang mga sinasabi ni Mariko sa atin."

I said clearly.

"Well, may GPS naman dito eh. Wag mong pahirapan ang sarili mo Josh, Masasayang lang yang sipag-sipagan mo sa mga walang kwentang iyan. Tara na! Mahuhuli pa tayo."

Zachary exclaimed.

"Expect the unexpected Zac, baka hindi mo alam na lagim ang pinasukan natin ngayon."

I said firmly.

"Ano to? Hell University, Once you enter, there's no turning back. At baka hindi mo rin alam Josh na kuro-kuro lang ang nga sinasabi ni Mariko sa atin. Kung gusto mong ipagpatuloy yan edi go for it. Wala namang kakain dyan sa mga ginagawa mong kalokohan. Tara na nga!"

Zachary Groaned.

I stand still. And get back the knife to my bag, and go inside the forest.

Before I took a first step, I can sense that there something in my back. Stare at me. I can feel it. My neck colds and I smell rotten meat at the back of me. I leaned back and I see nothing, just big trees and fallen snow are in there. I fixed my scarf and get back of our trip.

Parang walang mga pakialam tung mga ka-tropa ko. Ang puro nasa utak lang nila is. Camp, Sleep, Eat, Enjoy, and Documentary repory. Wala silang pakialam sa safety nila. Minaman-manan ko ang bawat kaibigan ko ngayon. Parang nag-e-enjoy yata sila dito. Kahil lagim na lagim na kahit tanghali pa.

As I watching some big trees in this forest, the light are getting dimmer and darker. I scared, it is because of some big trees covered it's lights and their shadow pace it's ground, and I just go forward and continue to walk.

I check my watch, and it reads 12:54. Nagugutom na ako. Mas mabuting kumain muna ako bago ipagpatuloy ang paglalakbay namin.

"Guys, hindi ba kayo nagugutom?"

I asked.

"Hindi pa Josh, nag-umagahan kami kanina, dinamihan namin para hindi kami gutumin sa paglalakbay. Why?"

Sky answered.

"Nothing, go on."

I said.

Tunog na tunog na ang tyan ko sa gutom. Ano ba naman ito.

"Tiis ka muna, Malapit na tayo."

Bulong ko sa sarili ko.

We left the marked tree last 10 minutes ago and I guess na mag mama-mark na ako ulit. I secretly get my knife and silently marked a tree with a pile of trash in front of it. I marked it "2", and secretly again putting my knife in my backpack. Success, no one witnesses it. Then I get back on my position and we are still walking in this spooky forest.

The Suicide ForestWhere stories live. Discover now