De geur van versgebakken appeltaart onsnapte uit de oude keuken. Marly pakte snel haar tas en riep hard door de keuken dat ze naar dansles ging. Ze trapte hard tegen de wind in, haar bruin krullende haar golvend langs haar nek. Marly aarzelde om ook even langs Lavendel te gaan. Het was natuurlijk wel erg flauw als alle meiden van de dansgroep samen reden naar de les en dat ze niet langs Lavendel reden, maar Marly wilde natuurlijk ook niet dat ze een discussie aan moest gaan met Josefien. Josefien zou alle meiden tegen haar op zetten en ze wilde wel graag vriendinnen blijven met Lislotte en Hilde. Lavendel was altijd zo teruggetrokken, Marly had haar nog nooit horen praten tegen Josefien op dansles. Er was vroeger wel een tijd dat Lavendel vrolijk was, maar die tijd lijkt heel ver te zoeken.
Alles veranderde op die maandag in November...
Lavendel en Marly waren beste vriendinnen vanaf dat ze elkaar kende op de peuterzaal. Altijd verzonnen ze de gekste dansjes en paradeerde over de catwalk met zelfgemaakte verkleedkleren.
Ze praatten urenlang over jongens en over mode dat nieuw was in tijdschriften, die knipte ze dan uit en probeerde ze na te maken met goedkope stof van de moeder van Lavendel.
Marly keek altijd heel erg op tegen de moeder van Lavendel, die bij een grote modeketen werkte.
Alles leek net als gewoonlijk tot Saar de klas binnen kwam wandelen, haar haren nochalant vastgeknoopt met een strik en vuurrood gestifte lippen. Saar had het karakte waar Marly alleen maar van kon dromen; een stoer randje
dikke bruine haren met dipdey en een figuur waar elk meisje jaloers op is.
Ze stond giechelend voor de klas en vertelde vrolijk over haar gebeurtenissen. Ze was enig kind en haar ouders konden met gemak de hele Mac Donals opkopen. Die middag hadden ze een tekenopdracht en schoof Saar bij Marly aan tafel,
Lavendel zat ineengedoken achter haar tafel met haar hoofd naar beneden.
Haar schouders schokten en ze voelde de jaloezie in haar opkomen. Sinds die dag, door die trut veranderde nu haar hele leven. Ze was vol wraak gedachte en wenste Saar het ergste toe. Als ze Marly niet meer had, had ze niks om voor te leven. Ze veegte de tranen uit haar ogen, en trok haar schouders in elkaar. Toen de bel klonk om half drie rende Lavendel huilend naar buiten en sprong op haar fiets. Ze rende meteen naar boven en ze pakte haar kussen.
De dagen ernaar waren allemaal slechter voor Lavendel, ze zag de twee vriendinnen hard lachen en dan voelde ze de haat opborrelen. Waarom moest het juist nu altijd zo lopen, haar moeder die alleen maar meer ging drinken, haar
vader kende ze niet eens. Nu had ze helemaal niemand meer, ze voelde ook steeds meer die onzekerheid van vroeger.
Als haar vader dan dreigbrieven ging sturen of schreeuwend aan de telefoon met haar moeder zat.
De eenzaamheid en wanhoop van haar moeder werd sinds de scheiding toen ze baby was steeds heftiger.
Altijd als haar moeder wanhopig was kon ze haar weer opvrolijken met haar vrolijkheid en gelach, maar er kwam een moment dat dat zelfs niet meer werkte. Lavendel's moeder trok zich terug in haar kamer voor weken, zelfs maanden zonder zich een keer te laten zien of iets te eten. Een keer was Lavendel stiekem in haar kamer geglipt toen haar moeder buiten was. Daar zag ze de pillen op het nachtkastje liggen. Ze had op de laptop opgezocht wat het precies inhield,
het waren blijkbaar kalmeringspillen.
Een keer had ze ernaar durven vragen, toen was haar moeder meteen ingestort .
Ze wilde haar moeder niet tot last zijn en daarom zorgde ze meestal voor haar en haar kleine zusje van vier.
Het koste haar aardig wat tijd om alle klusjes gedaan te krijgen en ook haar cijferlijst goed te houden, maar ze deed het voor haar moeder.
Met plezier was ze altijd naar school gegaan, maar haar middelbare schooltijd was ze haast niet door te komen.
Ze had zovaak gehoopt dat Saar naar een andere middelbare school zou gaan als Marly, maar je kon de twee niet uit elkaar krijgen. Er klonk geschreeuw uit de keuken en Lavendel schrok op uit haar droom.
Ze rende naar de keuken waar ze haar zusje huilend aantrof, het vuur stond aan en ze zag brandwonden op de arm van haar zusje. Lavendel 'Lavendel ik probeerde alleen het eten te maken, het spijt me zo....
Lavendel troostte haar zusje en knuffelde haar, soms vroeg Lavendel zich af of het ooit nog goed ging komen.
