Er zaten allemaal onbeantwoorde vragen in het hoofd van Marly, waarom liep er iemand rond in haar kamer s'nachts? Wat moest diegene van haar? Was ze langzaamaan gek aan het worden? Wat was er allemaal aan de hand? Allemaal vragen waar ze geen antwoord op kon vinden.
Koude stralen kwamen uit de douchekop en vermengde zich met tranen, de tranen stroomde over Marly's ogen zeker tien minuten lang.
De laatste tijd moest Marly ook veel vaker huilen ze was de heletijd aan het janken of ze schopte dingen kapot uit woede of onmacht. Haar schoolprestaties gingen er ook niet beter op. Er moest weer een soort natuurlijk ritme terugkomen in haar leven en ze moest alles weer op een rijtje krijgen voor zichzelf , voordat alles fout ging.
Ze dacht de laatste tijd ook veel vaker aan Lavendel. Hoe zou het met haar gaan en dacht Lavendel nog wel eens aan haar. Ze had gehoord van Saar dat Lavendel in het ziekenhuis lag en dat ze veel onderzoeken achter de rug had en een scan waaruit bleek dat ze waarschijnlijk aan een kant verlamd was. Ze vond het zo erg voor Lavendel! En al die tijd hadden Saar en zij net gedaan alsof Lavendel niet bestond. Alles had anders moeten lopen, ze was zo boos op zichzelf.
Uit de hoek griste ze haar ipod en zette keihard muziek op die al haar gedachte voor een paar seconde lieten verdoven.
Morgen zou ze weer eens naar school en er netjes en verzorgd eruitzien en vrolijk en enthousiast doen!
Die volgende morgen stond Marly al vroeg op om haar haar te stylen en wat eyeliner aan te brengen op haar dikke behuilde oogleden, ze pakte een tube foundation die ze normaal nooit zou hebben gebruikt uit het bakje van haar moeder en smeerde een klodder bruine troep op haar gezicht. Zo zag ze er tenmiste niet zo moe en depressief uit, dat was wel het laaste wat ze wilde vandaag, te horen krijgen dat mensen medelijden met haar hadden of dat ze er slecht uitzag. Ze was weer toe aan eens goed lachen met haar vriendinnen in de pauze en wat afleiding, lekker gek doen en haar hoofd leeg maken. Verwaaid en rood kwam ze even later op school en rende naar Saar toe. Ze knuffelde elkaar en praatte alsof ze elkaar al dagen niet hadden gezien, een hele hoop vragen werden op haar afgegooit door haar klasgenoten en een hoop vragende ogen keken haar aan het eerste uur geschiedenis van meneer van dijk. Ze voelde zich net zo'n bekeken aapje in de dierentuin en ze voelde starende ogen in haar rug. Ze had de grootste lol die pauze en s'middags was ze meegegaan met Saar naar huis, het voelde weer als van ouds. Lachend was ze weg gefietst en voldaan was ze gaan slapen. Ze hoopte dat deze nacht een rustige nacht ging worden, na al dat slaapgebrek van de afgelopen tijd. Ze betrapte zichzelf er ook vaak op dat ze boos uitviel tegen haar broertjes eerder gebeurde dat echt nooit, die kleine mannetjes verdiende dat ook helemaal niet ze waren altijd zo lief voor haar. Marly trok haar pyama aan en dook diep weg onder de lakens. Haar ogen vielen dicht en al snel was ze in slaap gevallen. Midden in de nacht werd ze wakker door een naar geluid die ze hoorde, het was het geluid van iemand die met zijn vingers over het schoolbord ging een heel naar knarsperend geluid. Een gevoel van onmacht ging door haar lijf, diezelfde onmacht als alle nachten, niet weer.. Een kriebel een tinteling ging langs haar arm en nestelde zich in haar oor, dat veranderde in een nare kriebel. Ze voelde de warme adem tegen haar wang, de warme adem van een persoon! Hoe kon dit mogelijk zijn, was ze toch gek aan het worden?
