HOOFDSTUK 1 ; HET BRIEFJE
Natasha voelde een natte, slijmerige tong over haar wang glijden. Het was haar Duitse herdershond Iko. Kwart na zeven 's ochtends. Ze waste haar gezicht en trok haar kleren aan. Algauw riep mama; 'Natashaaaaa! Ontbijt! Anders kom je nog te laat voor de bus! 'Ja mama! Ik kom al!' riep ze terug. Ze redne de trap af, smeerde een boterham met pindakaas en gaf mama een kus. 'Tot vanavond'! Ze liep de straat op. Een beetje verder dan de Pinksterstraat ziet ze de bus aan de bushalte stoppen. Ze rende en zwaaide naar de buschauffeur. Hij had haar nog net gezien. De bus zat propvol. Ze wrong haar tussen de menigte om er bij te kunnen staan. De bus stopte aan een halte een paar meter verder van haar school. Sint-Lievenscollege. ze had totaal geen zin in school. Al die kinderen die zich haasten om op tijd in de klas te komen of om hun liefje nog een laatste kus te geven. Toen ze aan haar kluisje stond, kwam haar beste vriendin Nina aangelopen. 'Hey Natasha! Al geleerd voor de toets van frans?' Ohnee! Helemaal vergeten! Ze overliepen samen de toets van frans en gingen dan samen naar de les. De leraar groette de kinderen en algauw begonnen ze aan de toets. Toen de voormiddag achter de rug was, merkte Natasha dat Fabian er niet was. Wat vreemd was voor hem want hij is altijd in orde met alles en hij werd bijna nooit ziek omdat hij zichzelf zo goed verzorgde. Nina pakte Natasha haar hand en trok haar mee naar de kantine. 'Kijk Natasha! Daar is Diego!! De populairste jongen van de school! Pff .. dacht Natasha hij is mijn type niet. Ieuw en daar hebben we die vieze, vuile smurrie weer. En dat noemen ze brocoli? Ze at heel haar bord leeg, ze had tenslotte honger hoe vies dat eten ook was. Ze nam een slok van haar water en stapte daarna naar de speelplaats. Meteen liep ze al naar haar vaste plekje in de hoek van de speelplaats. Het bruine bankje onder de oude, grote kastanjeboom. Ze keek naar haar modderige schoenen waarmee ze deze ochtend in de modder heeft gelopen. Ineens zag ze een klein, wit propje op de grond liggen. Ze vouwde het open en er stonden een paar zinnen in. Ze las: 'Help mij! Ik kan hier niet meer tegen! Alleen jij kan mij helpen .. Please! Natasha schrok. Het zal wel niet voor mij bedoeld zijn zeker? Maar toen ze het briefje net wou weggooien, zag ze een zin op de achterkant staan. 'Ja Natasha, dit is alleen voor jou bedoeld.' Ze werd bleek. W - wat is dit? Toen ging de bel. Ze stak het briefje in haar rechterbroekzak en ging dan naar de les. 'Eindelijk! School gedaan.' Ze pakte haar fiets bij de hand en reed dan naar huis. Toen ze thuis aanbelde deed niemand open. 'Mama zal weer naar de fitness zijn zeker..' Ze drukte haar oor tegen de deur. Zachte voetstapjes kwamen dichterbij. 'Lachte ze'. Het is Iko maar. Ze pakte haar sleutels en draaide de huissleutel in het slot. Ze pakte een appel uit de keuken en ging dan de trap op naar haar kamer. Ze wierp haar rugzak op haar bed en plofte neer in de zetel. ze haalde het briefje uit haar broekzak en las het één, twee, drie en zelfs vier keer opnieuw. in de rechterhoek van haar oog zag ze iemand achter haar staan. Ze niet zien wie. Ze draaide haar om en ineens was het weg .. Toen hoorde ze de deur dichtslaan beneden. Ze ging de trap en stond op de middelste trede om te kijken wie het was. Het ding kwam uit de schaduw en zei: 'Hey schat, al begonnen aan je huiswerk?' Oef het was mama maar. Ze vloog haar in de armen. ' Mama het was hier echt eng alleen..' Kind toch, volgende keer laat ik je niet meer naar een 18+ horrorfilm kijken. Je bent nog maar 14!
