I'd like to inform you, last chapter na ho 'to. Yun lang! Enjoy! xoxo
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kath's POV
After kong mag-drama dun sa CR, bago ako lumabas, naghilamos mo na ako para hindi halatang umiyak ako. Then, nung hindi na halata, lumabas nako. Pero, shet lang. Sumisipon ako! Huhu. Pero, ang sasabihin ko lang, may sakit ako. Yun din naman ang dinahilan ko kagabi diba? Paglabas ko, nagulat ako sa nakita ko.
Isang DANIEL PADILLA-ng halatang nasasaktan at galit at iiyak na. Ha? Bakit naman? Tinignan ko kung saan siya nakatingin...
Si LS, may kasamang lalaki......
Kaya pala. Pero kaano-ano niya yung lalake? Dahil sa sobrang curious ko, nagtanong nako. Bahala na!
"A-ahh. Anong nangyayari? Tsaka, bakit may kasama kang lalaki LS? Friend mo?" Ako. Pakapalan na itey ng mukha.
"K, h-he's my b-boyfriend." Siya. AHH- What?! Pinaghintay niya lang si Daniel?! Pakshet!
*SLAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP*
Isang napakalutong na sampal ang binigay ko kay LS. Or should I say, LIZA? I hate calling her in my own, NOW.
"Pagkatapos mong pag-hintayin si Daniel ng almost 2 years?! At nagako ka pang babalikan mo siya! Pero anong ginawa mo?!"
"Stop." Mahinang bulong ni Daniel sakin at halatang galit pa. Pero bahala siya.
"Hindi Daniel. Napagod ka tapos ano?! Sasak----"
"I said stop! Wag na wag mong sasaktan si LIZA!" At dahil sa sinabi niyang yun, sinampal ko siya.
*SLAAAP*
"SINAKTAN KA NA NGA, NAGPAPAKATANGA KA PA! BAKIT BA ANG MANHID-MANHID MO DANIEL?! ARAW-ARAW, AKO YUNG KASAMA MO! NAGPAPASAYA SAYO TUWING NALULUNGKOT KA DAHIL SA BABAENG YAN! TAS NGAYON, KAKAMPIHAN MO PA SIYA?! SINAKTAN KA DANIEL! TATANGA-TANGA KA PA DYAN! BESTFRIEND MO KO DANIEL. BESTFRIEND LANG. OO ALAM KONG WALA AKONG KARAPATAN MANGGULO SAINYO. PERO, NAGPAPAKATANGA RIN AKO SAYO! NAGMAMAHAL AKO, NAGSASAKRIPISYO. PERO, YUNG TAONG PINAGSASAKRIPISYO-HAN KO, AT MAHAL KO, E HINDI NAMAN AKO MAHAL! OO DANIEL! MAHAL KITA! MATAGAL NA! KASO ASA KA PA RIN NG ASA SA TAONG HINDI KA NAMAN MINAMAHAL! ALAM KO, GANUN DIN AKO. PERO NAG-ASSUME AKO! KASI NAGPAPAKASWEET KA SAKIN! PA-FALL KA! KAYA AYAN! ITO ANG NAPALA KO! NASASAKTAN NANAMAN KATULAD NG DATI! SIGURO NGA DANIEL, MAY MGA BAGAY TALAGA NA HINDI PARA SATIN. SANA MAHANAP MO RIN YUNG TAONG PARA SAYO."
And, with that, lumabas nako at umiyak ng umiyak sa gitna ng kalsada. Bahala ng mabunggo. Bahala na. Wala rin namang mangyayari.Tama nga sila, hindi lahat ng bagay ay para satin. Minsan, sa buhay, kailangan munang masaktan para matauhan.
Nakita kong may paparating na sasakyan. Pero umiiyak pa rin ako. Kahit na mamatay ako, mananatili ang Sakit dito sa puso ko.
Bakit ba lagi nalang? Kahit ano man ang gawin ko, I'm always,
Invisible in his eyes.
==========================================================================================================================================================
S A B A W. HAHAHAHA. DON'T WORRY. MY EPILOGUE PA! HIHI. VOTE AND COMMENT MGA MAHAL! :* LOVE YOU ALL! MWA MWAAAA. :"""">
BINABASA MO ANG
Invisible in his eyes. (KathNiel Short story)
FanficYung feeling na, kahit nasa tabi ka lagi ng mahal mo, umulan, bumagyo, pero parang invisible ka pa rin para sakanya? Well. Sanay na sanay nako dyan. Lagi kasi akong INVISIBLE para sakanya. Ako yung laging nandayn. Pero, iba ang hinahanap. Nakakainis...