içimdeki çığlıklar

1

Hani canın yanarda iyiyim dersin ya. Bir cehennemde büyümüşken sevgi beklediklerinde güler geçersin ya Ailen bile bilmez cehennemini  içinde yalnız başına boğulursun. En çok ne zaman boğulmak istersin biliyor musun kimse sesini duymasın diye ağladığın saniyelerde hıçkırıklarını tuttuğun an boğulup ölmek istersin sabaha çıkmak istemediğin  gecelerin hesabını kimse veremez. O duygu o kadar çaresiz ki allaha yalvarıyorsun allahım nolur sabaha yaşamayımda her şey bir bir olmasın tekrar diye ağlamaktan gözlerin harap olmuştur gece hiç bitmesin istersin. Yağmurlu günleri seviyorum ağladığımı kimse fark etmiyor yüzümdeki soluk ifadeyi saklamak zorunda kalmıyorum bir maskenin ardına sığınmıyorum. Şarkıların kitapların içinde kayboluyorum. Aptal olduğumu düşünüyorlar bazılarıda  ruhsal sorunlarım olduğunu kitapların içinde kimse üzemiyor bundan haberleri yok insan işte nerde canı az yanarsa oraya kaçar bende kitaplara kaçıyorum insanlara sığınınca ne oluyor ki ben ne zaman birisini limanım olarak görüp sığınsam yelkenlerimi  parçalayıp beni kovdu en fırtınalı günlerde yelkenlerim  yırtık gezdim suya battım çoğu zaman dibe battım ne zaman çıkmak istesem sanki tanrı yüzüme vurdu yelkenlerimin yırtık olduğunu güneş açtı bir gün başkasına sığındım yelkenlerimi tamir etti ve yine ortada kaldım Adil miydi bilmiyorum belkide gerçekten hak etmişimdir ama tanrı şahidimdir ki ben hak etmedim bu kadar üzülmeyi hak etmedim. Tek cümle son cümle "siz cennette yaşamamı kıskanırken ben cehennemde boğuluyorum"