umrumda değildi. artık kimseyi sevmiycektim. ne olursa olsun ! ama yine bişey olur birine aşık olurdum ve o sevdiğim kişi beni sevmezdi biliyorum , çünkü hep aynısı oluyo ama bu sefer ki farklı olmaydı , çok farklı...
ben, YAĞMUR SÖNMEZ;
daha 4 yaşındayken Annem öldü. aslında en kötü günüm o gün olduğunu zannetmiştim ama değilmiş, o günden sonra babam çok değişti ve aradan bir kaç ay sonra evimize cicianne geldi. ne çok sinir olurdum o kadına bana zarar vermezdi ama babamın parası için vardı onu da biliyorum. bir sene sonra bir kardeş geldi , ne kardeş ama... cicianne oğlunu nasıl da korurdu benden , sanki oğlunu yiycem. o çocuk yüzünden babam bana tokat atmıştı. neymiş o çocuk benim kardeşimmiş ona iyi davrancakmışım felan diye amaan o günleri geçtim. şimdi ise ben 20 yaşındayım o Burak denen cüce de 15 yasında o çocuk o tiple kızları nasıl tavlıyo hala aklım almıyo. onu boşver biz konuya geri dönelim. ben size kendimden bahsediyim. ben, 1.76 boyunda açıkk kahverengi saçları olan zayıf bir kızım. ben üniversiteye gidiyorum. okulumu çok seviyorum ama okuldaki çoğu kişiyle kavgalıyım. sebebi de kızların sevdiği erkeklerle çıkıyomuşum diye , hoş o çıktıklarımın arasından bi Poyraz beni sevmişti ama bana iftira attıkları için ayrılmıştık ne kadar çok ağlamıştım o gün , yine beni sevdiğini düşünüyorum çünkü okulda hep bana bakıyo o da cesaret edemiyor. tabi bi de Mert vardı en son çıktığım çocuk o da beni aldatmıştı. o ayrı bir pislikti tabi neymiş ben ona soğuk davranınca benden soğumuş yasemini sevmişmiş yalancı..
ilk bölüm olduğu için konuyu kısa kestim 2. bölümde günlük anlatacağım :)
