အပိုင္း (၁၀)

1K 78 0
                                    

အလင္းတို႔တဖန္ လင္းလက္လာခဲေခ်၏. မ်က္စိ တို႔ ဖြင့္မိကာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္မိရာ

" ငါဘယ္ေရာက္ေနpလဲ''

ကတင္ေပၚမွ ထၾကည့္္ရာ သိုေသာ္လည္း
စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါေတာ့ေခ်။
ႀကိဳးစားထၾကည့္ေသးသည္ မရေပ။
လက္မွာလည္း ေဆးသြင္းထားေသာ
ဆလိုင္းတို႔ ခ်ိတ္တားသည္။ 😖

"ငါေဆးရံုေရာက္ေနတယ္ ထင္တယ္''

" သားလည္း ဆင္ေျပလား သက္သာရဲ႕လား''

ေမးမိလိုက္ေသာ omma

" nae omma ဘာလို႔သားေဆးရံုုေရာက္ေနတာလဲ''
yeol အေမးကိူ yeol omma မေျဖခင္ပဲ

" မင္း မူးလဲသြားတာ လို႔ ေဆးရံုေရာက္ေနတာ ''

Dr.suhoက ေျဖလိုက္သည္

"nae doctor က်ေနာ္ ေဆးရံုက ဆင္းလို႔ရpလား ''

"မရေသးဘူး ေနာက္ တရက္ေလာက္
ေနရအူးမယ္ မင္းအိပ္ေရးေတြပ်က္တာ
ရယ္ stress ေတြးမ်ားေနလို႔ ခုလိုျဖစ္တာ
ေနာက္ခါ သတိထားဂ႐ုစိုက္ပါ''

"Nae doctor''

:💉💉💉💉💉💉💉💉💉💉💉💉

ကဲ ငါ စဥ္းစားလို႔ pသြားp hyung နဲ႔ စကား
ေျပာၾကည့္မယ္ ပထမဆံုး😊

ေက်ာင္းသြားၾကတာေပါ့
လြယ္အိတ္ကေလးကိုေကာက္လြယ္ကာ
ေက်ာင္းသို႔ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ေက်ာင္းဝင္းထဲ ထိုင္ေနက် ခံုေလးကေတာ့ အရငိလို တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းစဲပဲ
ထိုနားသို႔ ေကာင္ေလးတေယာက္😃

"ေစာလို႔လား hyung မလာေသးတာ
အဲေတာ့လည္း ထိုင္ေစာင့္ေနရတာေပါ့''

ေန႔ေရာင္ျခည္ေတာ္ အေရာင္တက္၍
ပူလာသည္ hyungကေပၚမလာေသး

"Aww ေစာင့္ရတဲ့ အရသာက ၿငီးေငြ႔ဖို႔
ေကာင္းတာ ငါေနာက္က်တုန္းကဆို
Hyung ေတာ္ေတာ္ေစာင့္ခဲ့ရမွာပဲ''😢

အတန္းတက္ခ်ိန္နီးေနpမို႔ ဆက္၍ မေစာင့္
ႏိုင္ေပ.. အတန္းတက္ရေပအူးမည္။

ထိုေနတလံုးကား hyung အရိပ္ေရာင္
ေတာင္ မရေခ်

Hyungဘယ္မ်ား ဘယ္မွာ ဘာမ်ားျဖစ္ေန
တာပါလိမ့္
ၾကာေလၾကာေလ စိုးရိမ္မႈေတြ ပြားမ်ားလာ
ေလေလျဖစ္ေနေတာ့သည္

At night

If We Can Be Forever(complete)Where stories live. Discover now