Αγαπη Μισος Ή Ερωτας?

κεφάλαιο 4

Την επόμενη μέρα ξύπνησα κατά τις 3 το μεσημέρι! Άνοιξα το κινητό μου κ είχα 14 αναπάντητες απο την Μαρία και 19 απο τον Παναγιώτη... Τι έγινε? Ο Θωμάς γιατί οχι? Ανυσηχω.... Περνώ την Μαρία τηλέφωνο και το σηκώνει καταλαβαίνω ότι κλαίει
-Τι έγινε? Της λέω
-Αγαπη μου θα σου πω αλλά θα μείνεις ψύχραιμη εντάξει?
-Μαρια ανυσηχω λέγε...
-Ο Θωμάς τράκαρε εχθές και είναι στο νοσοκομείο...
-ΤΙΙΙΙ? Φωνάζω
-Θα έρθεις?
-Εννοειτε πας καλά? Έρχομαι!!! Φτάνω στο νοσοκομείο μπαίνω μεσα βρίσκω την Μαρία κ τον Παναγιώτη έξω απο ένα δωμάτιο σε άθλια κατάσταση! Η Μαρία να κλαιει τα μάτια της να έχουν γίνει κατακόκκινα απο το κλάμα και ο Παναγιώτης πιο στεναχωρημένος απο ποτέ!!! Τι είχε γίνει τελικά??
-Τι έγινε? Λέω τόσο ανήσυχα κανείς δεν μου απάντησε
-ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΙ ΡΏΤΗΣΑ..! Φωνάζω
-Ηρέμησε σε παρακαλώ... Μου λέει ο Παναγιώτης
-Εντάξει αλλά εξήγηστε μου!
-Ακου εχθές το βράδυ που γυρνουσαμε σπίτι μας πήρανε τηλέφωνο απο το νοσοκομείο κ μας είπαν ότι τράκαρε.... Ήρθαμε κ είμαστε εδώ όλη τη νύχτα σε περνάμε τηλέφωνα αλλά τίποτα....
-Που είναι?
-Εδω... Λένε κ μου δείχνουν ένα δωμάτιο!
Ερχετε ενας γιατρός
-για τον κύριο Παπαδημητρίου?
-εδω! Λέω εγω
-Ειναι σε κρίσιμη κατάσταση έχει εσωτερική αιμορραγία και πρέπει να κάνουμε εγχείρηση αν συνεχίσει η αιμορραγία είναι πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατον να τον σώσουμε!
Λυγίζω βάζω τα κλάματα
-Σας παρακαλώ κάντε ότι μπορείτε
-Φυσικα! Μου λέει κ φεύγει αρχίσω να Κλαιω πιο δυνατά με λυγμούς κ ο Παναγιώτης με περνει αγκαλιά!
-Ηρέμησε σε παρακαλώ θα ζήσει το ξέρω το νιώθω
-ενταξει...
Μετά απο 3 ώρες επιτέλους ήρθε ο γιατρός και μας λέει
-Τα καταφεραμε η αιμορραγία σταμάτησε είναι καλά αλλά έχει πέσει σε κομα δεν ξέρουμε για ποσό καιρό!! Ελπίζουμε να συνέλθει γρήγορα!
-Ευχαριστουμε γιατρέ... Μπορώ να τον δω? Του λέω
-Ναι αλλά μόνο 1 άτομο κ ήρεμα! Κοιταζομαστε κ μου λέει η Μαρία
-εσυ θα μπεις ξέρω ποσό πολύ τον αγαπάς! Ο Παναγιώτης γνέφει καταφατικά το κεφάλι του!
-Ενταξει... Λέω κ παω! Τον βλεπω και βάζω κατευθείαν ξανά τα κλάματα πάω κοντά του κάθομαι στην καρέκλα δίπλα του και αρχίζω να του μιλάω σαν να με ακούει σαν να συζητάμε... Νιώθω ότι με ακούει
-Ρε μωράκι μου γιατί μου το έκανες σε εμένα αυτό? Γιατί σε εμένα! Μωράκι μου γλυκό σε παρακαλώ ξυπνα δεν θα αντέξω να σε χάσω απο την ζωή μου δεν θα αντέξω να ζήσω χωρίς εσένα σε λατρεύω σε παρακαλω... Σε παρακαλώ πάρα πολύ ξυπνα... Ξύπνα να με πάρεις αγκαλίτσα να με φιλήσεις να είμαστε τόσο καλά όπως πριν σε παρακαλώ ζωή μου... Του λέω κλαίγοντας και τον περνώ αγκαλιά δεν πήρα απάντηση βγήκα έξω είπα στα παιδιά να πάνε σπίτια τους κ διαφώνησαν μετά απο αρκετή ώρα συζήτηση τους έπεισα έφυγαν εστειλα μύνημα στην μαμά μου και της εξήγησα τι έγινε κ κοιμήθηκα στο πλάι του!

Γειαα αυτό ήταν το κεφάλαιο μας ελπίζω να σας αρέσει έως εδώ! Ψηφιστε αν σας άρεσε κ γράψτε μ αν δεν σας αρέσει κάτι!

Φιλακια♡♡♡