ilk aradigimda sesim titriyordu oyle heyecanlanmistim ki duydugum sesinde tipki benimki kadar titrek ve heyecanli oldugunu hissetmemde cabasiydi daha bir heyecanlaniyordum.. hic ismiyle hitap edememistim sadece sen diyordum ismini soylemeye utaniyordum sanki ilk konusmamizda oldugu gibi her konusmamizda onun numarasini her gordugumde heyecanlanmistim kendi oyunuma kendim dusmustum engel olamiyordum kendime dogruyu soyleyemiyordum oyle buyuk bi korku vardi ki icimde onu kaybetmekten cok korkuyordum soylemeye niyetleniyordum fakat bi turlu cesaret edemiyordum onsuzlugun dusuncesine bile katlanamiyordum gunler boyle geciyordu kendime dur demeliydim biliyordum ama onunla konusmaya ona oyle alismistim ki bende nefret etmesinden korkuyordm bu yuzden kendimden sogutmaya calisiyordum umursamaz davraniyor erkeklerle cok samimi gibi gosteriyordum kendimi fakat anlamisti israrla ne oldugunu soruyordu bense ben buyum sen yanlis tanimissin demek ki diye konuyu degistiriyordum ama o umursamaz tavirlarima ters cevaplarima ragmen hala eskisi kadar iyi niyetli ve dusunceliydi her defasinda tersledigimi bildigi hslde her defasinda yemek yemem icin ricada bulunuyo her gun ilaclarimi soruyordu bende deli gibi onu merak ediyor onu uzdugum izin kahroluyordum kendime cok kiziyordum bazen onu boyle uzmeye hakkim yok soyleyim diye dusunsemde vazgeciyordum birbirimize askim sevgilim demesekte bi farkimiz yoktu onun bi derdi olsa icime s1kinti duser hemen yazardim oda ayni sekilde hissediyo gibi hemen sorgulamaya baslardi arada bir yazdigi anlam dolu sozleri ise oyle hosuma giderdi ki.. bi gun yine boyle bi soz yazmis daha sonrada hosuma gittigini bildiginden begendin mi prensesim yazmisti hic cevap vermemistim yine bisey soylemeden bak ben yemegimi hazirladim hatta sen alistirdin bak cay bile koydum sofrayada bi tabak daha koydum biri senin biri benim ben yiyorum sende orda ye ki icim rahat etsin demisti defalarca yazip sildigim o mesaji gondermistim.. "BANA NE SENDEN.."
