- Ο Κλάους? Αλήθεια τώρα? Μα γιατί? άρχισε να ρωτάει διαμαρτυρόμενος έντονα ο Τάιλερ
- Στο μήνυμα έλεγε πως του έλειψε το Μύστικ Φόλς.
- Έλα τώρα Καρ. Όλοι το ξέρουν πως έρχεται για εσένα.
- Τάιλερ. Αρκετά! Είμαστε φίλοι. Έχω δικαίωμα να έχω φίλους...
- Μα...
- Δεν έχει μα. το μεσημέρι θα είναι εδώ.
*Klaus' POV*
Αχχ πόσο μου έλειψε το Μύστικ Φόλς... Κοιτώντας δεξιά και αριστερά, μου έρχεται κάθε ανάμνηση, κάθετι που έχω κάνει σε αυτή την πόλη. Να το σπίτι των Λόκγουντ. Εκεί, στο μικρό συντριβάνι έπνιξα την κα. Λόκγουντ. Εκεί στο μικρό κτήριο βασάνισα τους αθώους πολίτες. Να και στο σπίτι των Γκιλμπερτ. Εκεί είδα τον αδερφό μου να καίγεται... χα! είναι αστείο οτι ακόμα κι εγώ ο ίδιος παρουσιάζω τον εαυτό μου σαν τέρας... Όμως δεν είμαι. Αλήθεια! Το μόνο πράγμα που δεν είμαι... Μα ποιός θα καταλάβει? Εγώ ο ίδιος έχω δημιουργήσει αυτή την εντύπωση, για να προστατευτώ. Περπάτησα αργά προς το σπίτι των Φορμπς. Επιτέλους θα έβλεπα την Καρολάιν. Την κολλητή μου πλέον. Ο ανοιξιάτικος ήλιος μου έκαιγε το μέτωπο και με είχε κάνει να ιδρώνω κάτω απο το μακρυμάνικο μπλουζάκι μου. Καλά δεν ήταν μόνο ο ήλιος. Ήταν και το άγχος μου! Δεν φυσούσε ούτε για δείγμα και ήθελα απεγνωσμένα να βρω τρόπο να κάνω αέρα... Μείωσα την ταχύτητα του βηματισμού μου. Καθώς ανέβαινα τα σκαλιά η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά! Μάταια προσπαθούσα να ηρεμήσω με ανάσες, γρήγορες και κοφτές. Πήγα να χτυπήσω την πόρτα μα το χέρι μου πάγωσε. Επανέλαβα και το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Την τρίτη φορά η πόρτα άνοιξε απότομα.
- Κλαους. με καλωσόρισε ενθουσιασμένη η Καρολάιν.
- Καρ. Μου έλειψες. ανταπέδωσα την αγκαλιά.
- Πέρνα μέσα. απάντησε και άνοιξε την πόρτα διάπλατα.
Ο βηματισμός μουέγινε πιο γρήγορος και μπήκα μέσα στο σπίτι που είχα προσκληθεί 2 χρόνια πριν.
- Κλάους. με χαιρέτισε με ένα σχεδόν πειστικό χαμόγελο ο Τάιλερ
- Πάει καιρός. Πως τα πας? ρώτησα και ανταλλάξαμε μια αμήχανη χειραψία.
Συνεχίσαμε να συζητάμε για λίγο για βρυκολακο-υβριδιακά θέματα οι τρείς μας καθισμένοι στο σαλόνι. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε απότομα και οι τρεις μας γυρίσαμε προς εκείνη την κατεύθυνση. Η καρδιά μου πάγωσε για λίγο στη μυρωδιά γυναικείας σάρκας. Ευτυχώς δεν ήταν η μητέρα της Καρ...
