SINNER《Kim NamJoon》

°1

{Ep:1-Oohyo-Dandelion}

Erken saatlerde cam kenarında olan masaların birine oturmuş yeni aldığım kitap Demian 'ı bitirmeye çalışıyordum.

Sahi, bizim hayatımıza da bir Demian girebilir miydi? Yani Demianlar bu kadar çok muydu yoksa yazarın dünyasına mi özeniyordum?

Herkes Emil kadar şanslı olamıyordu belki de. Her zaman Emilleri kurtaran Demianlar olmuyordu. Ya da ben Emil olamıyordum. Kim bilir...

Henüz kırkıncı sayfalardaydım ve Demian benim için bir kahraman hatta rol model haline gelmişti. Tüm bu hayatın koşuşturması ve gürültüsü arasından sizi çekip çıkarabilecek, zihninizin derinliklerine inebilecek bir kahraman...

Peki Demian kitap bittiğinde de hala rol modelim ve kahramanım olmaya devam eder miydi? Belki de asıl sorulması gereken soru buydu...

Bu soruyu daha sonra ciddi bir şekilde düşünmek için zihnimin özel bir köşesine yerleştirmiş ve adımı duyduğum gibi kahvemi almak için fırlamıştım ayağa. Bu saatlerde burası boş olurdu. Hatta o kadar boş olurdu ki çalışanların yaptıkları dedikoduları dinler, bazen de onlara eşlik ederdim.  Ama bugün her zamankinden farklı olarak içeriye o girdi. O diyorum henüz çünkü o zamanlar Tanrım olacağını bilmiyordum. Tıpkı kitabın sonunda Demian 'ın benim için ne olacağını bilemediğim gibi...

Çalışanlar da durumu en az benim kadar garipsemiş olmalı ki üç kafa birden içeriye giren uzun boylu adama bakıyorduk.

Bakışlarımızın farkındaydı ama hiçbir şey söylemeden şemsiyesini kutuya koydu ve en ücra köşedeki duvar kenarında olan masaya geçti. Herkesin cam kenarını kapmak istediği bir kafede duvar kenarına kendi isteğiyle geçen birini görmek biz üç kafayı daha da şaşırttı. Çalışanlarla birbirimize bakıyor ve ilk kez gördüğümüz bu tavırları anlamdırmaya çalışıyorduk.

Burası küçük bir kasabaydı. Çoğu insan birbirini tanırdı. Yeni bir yüz gördüğümüzde ise tıpkı şu an yaptığımız gibi ona dikkat kesilirdik.

"Bir macchiato alabilir miyim?"

İşte ilk hamlesini yapmıştı. Hepimizi yerimizden sıçratmış ve bunun farkında olacak ki gamzesini hafif belli edecek şekilde gülümsemişti.

Hayır, sakın ses tonunun korkunç olduğunu sanmayın. Aksine derinden gelen, kalın ve kendinden emin bir ses tonu vardı ama biz üç kafa ona o kadar dikkat kesilmiş ve hipnotize olmuştuk ki korkmamak elde değildi.

Çalışanlardan biri siparişini ayarlayıp ona götürmüştü. Kızcağız olayın etkisiyle fark edemese de burada siparişler masaya getirilmez, müşteri gelip kendisi alırdı... Böyle bir etkiydi işte onunki. İnsanlara istediğini yaptırabiliyordu. Ağzından çıkan sözcükler, bakışı hatta bazen duruşu bile size istediğini yaptırabilirdi. Bunu zamanla öğrenecektim. O zeki bir adamdı ve en başından beri olacakların farkındaydı. Daha o gün seçmişti beni. Ben ise sona gelindiğinde anlamıştım seçilmiş olduğumu. Tıpkı Matrix filmindeki gibi...

Bir yandan kahvesini yudumlarken diğer yandan kafede çalan şarkıya eşlik etmeye başladı. Bu şarkıyı seviyor gibiydi. Kafasını geriye doğru attı ve gözlerini kapatıp güzel gülümsemesini bizlere bahşetti.

Hiçbir anını kaçırmadan izliyordum onu. İzlendiğini biliyordu o da. Bundan zevk alıyordu belki de.

Dandelion diye fısıldadı daha sonra. Belki kimse duymamıştı ama ben farkındaydım. Ağzından o sözcük dökülmüştü bir kere. Daha sonra bana döndü. Gözlerini üzerime dikti. Hapsetti gözlerini gözlerime. Sonra yeniden fısıldadı.

"Dandelion"

https://youtu.be/rvZtGFiHimA

Onun Karahindibasıydım ben. O da benim güneşimdi. Sadece onu görünce açıyordum ben. Güneşti bedenim. Ateş vardı ruhumda. Berraktım ama sadece dışarıdandı bu. Aslandı o da. Aslan da güneşti. Isıtır ve yakardı. Isınacak ve yanacaktım...

+Bilmeyenler için Karahindiba, güneş ve ateş ile ilişkilendirilir. Berraklığın da sembolüdür. Güneş gördüğü zaman hemen açar. Aslan Burcu yönetici gezegenini de Güneştir. Aynı zamanda bir güneş sembolü olan Karahindiba ile sembolik bağlantısı vardır.

Lütfen görüşlerini bildirin. Umarım beğenmişsinizdir. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere~♡