Yalan Aşk

3. Bölüm- Sonunda welcome to Şaka

Annemin elindeki notu aldım ve üstünde yazanı okumaya başladım.

Benden niye korkuyorsun hâlâ anlamıyorum.

Şimdi bu ne alâka idi. Annem avucundaki flaşı bana verdi. Hızlı adımlarla bilgisayara doğru gittim. Flaşı bilgisayara taktığımda dosyayı açtım. Videoyu oynattığım da Yakup ile olan videomuz vardı. Videodan geri çıktığımda bir tane daha dosya gördüm ve üstüne tıkladım.

Oyun yeni başlıyor güzelim.
Bence sen benim olmalısın. Anlamıyorum neden bu kadar ısrar ediyorsun?
Senin peşini hiç bırakmayacağım...
Bu arada dersleri hiç dinlemiyorsun!

Son cümleyi tekrar tekrar okudum. Yoksa aynı sınıfta mıydık? Ne oluyor yaa? Bu çocuk kimdi. Çocuğun yüzü bi an önüme geldi. Bizim sınıfta böyle bir çocuk yoktu.

Ayrıca beni nasıl görüyordu. Yoksa sınıfa kamera mı yerleştirmişti? Kafam artık allak bullak olmuştu. Yaşadıklarım çok ağır geliyordu. Kapım tıklatıldığı zaman hafif ürkmüştüm.

" Gir. " Dediğimde içeri abim girdim ve yatağa oturdu.

" Yine dalmışsın. " Kendimi toparlayıp abime gülümsedim.

" Abi herşey üst üste gelince... Ne bileyim çok zor hayat!. " Abim sırtımı sıvazladı

" Yalnız kalmak ister misin? " Olabilir anlamında kafamı salladım. Abim göz kırpıp odadan çıktı. Aklıma geri kaldığım konular geldi. Masaya tüm kitaplarımı yığıp güzel bir konu tekrarı yaptım.

Başımı kitaplardan kaldırınca telefona bakmaya başladım. Sosyal medyaya girdiğimde mesaj geldiğini gördüm.

-Sosyal medyadan yazmamı ister misin?

Bu da kimdi?

- Sen kimsin?

Yazdım... Bir kaç dakika sonra mesaj geldi.

- Beni tanımıyor musun?

Hesabına tekrar baktım. Hiç fotoğraf yoktu. İsmini ise hiç duymamıştım.

- Pardon ama tanıyamadım?

- Gizli hayranın. Notlar, çikolatalar...

Birkaç saniye ekledikten sonra küfür saydım.

- Beni rahat bırak! Piç kurusu!!

- Neden bu kadar sinirlisin bana karşı? Sevmek suç mu?

- Sen sapıksın, sen... Sence sana böyle davramam çok mu garip? Benim özel hayatına giriyorsun SAPIK! SEN BİTTİN! BU YAŞADIKLARIMI SANA ÇEKTİRECEĞİM.

Hesabına girip çocuğu engelledim hatta spam attım. Ama hiçbir faydası olmayacaktı. Yine ve yine beni rahatsız edecekti!

Yazdığım mesajları ne kadar gaza gelerek yazmıştım. Ben gerçek hayatta o çocuğun karşısına bile çıkamazdım.

Bu çocuk... Düşüncemi tamamlayamadan balkondan sesler gelmeye başladı. Artık kim olduğunu tahmin edebiliyordum. Korktuğum için balkona çıkamadım.

Abimin odasına girdiğimde seslendim.

" A- abi sanırım o geldi, balkonda. " İlk başta ne olduğunu anlamamıştı ama balkon kelimesini duyunca herşey oturmuştu. Abim sinirle balkona doğru gitti. Balkonun kapısını açınca karşısında o çocuğu görmüştü. O çocuk beni ölümüne rahatsız eden çocuk!!!

Abim çocuğu görünce yumruklarını konuşturmaya başladı. Çocuk abimin boş zamanını bulunca yumruğu yüzüne atmasıyla birlikte benim çığlık atmam bir oldu. Artık yerler değişmişti.