2 months more, she try so hard. to remember every singlr thing. para mahanap ang sariling katauhan. hirap na hirap siyayng alalahanin ang pagkatao. ang sariling pagkatao at ang mundo na kinalakihan niya. ang mundong bumalot sa buong pagkatao niya. lahat yun, hirap siyang maalala.
her mom ask her na lumabas muna. mamasyal. buti nalang ay kahit papaano ay kilala ng ina nito ang mga dating kaibigan kaya naman, sila yung kasama ni Tops namasyal.
siyempre, una nilang pinuntahan ay ang mall kung saan palagi nagtatambay ang barkada. ginawa nila lahat ng sttuffs na ginagawa nila nuon. pagkain ng ice cream, paglalaro ng basketball, pag sakay sa bump car, sa roller coaster, sa lahat ng rides. sa lahat ng kainan, pinuntahan nila.
next ay ang school.
inilibot muna si Tops ng barkada niya sa schoool habang kunyari naman daw ay tour guide sila nito. binilinan narin kasi sila ng mom ni Tops na wag daw biglain si Tops dahil baka umiyak lang ito ulit dahil wala siyang maalala.
nalibot na nila halos yung buong school. paikot ikot nalang sila. si Tops, paminsan minsan ay biglang may sumasagi sa isipan niya. mga larawan iyon ng isang lalake. isang lalake na kasama niya sa halos bawat sulok ng schhool na iyon.
sa may garden, masaya silang magkahawak ng kamay. kumakain ng ice cream. nag tatawanan, nagkukulitan.
napadaan sila sa isang room. sumagi nanaman ang larawan ng isang lalake na hindi niya halos makita ang itsura. sa classroom na iyon, minsan ay nag away sila, tapos lalapit ang lalake kay Tops at magsosorry kahit alam niyang siya ang may kasalana.
sa may corridors, sumagi ulit sa isipan niya yung larawan ng lalake na ngayon ay halos nakikita na niya ang hugis ng muka nito, ang mga mapupulang labi, ang mga bilog at malalim nitong mga mata. duon ay kung saan sinurpresa siya dahil iyon daw ay kanyang kaarawan. may bulaklak at balloons pa nga ito.
sumasakit na ang ulo ni Tops dahil kahit anung pilit niya ay di parin malinaw ang mukha ng lalake. pero sigurado siya sa isang bagay. ito yung matagal na niyang hinahanap hanap. ang mukha ng lalakeng ito. ang mukha ng misteryosong gusto na niyang makita, mayakap, at mahawakan kahit sa muling pagkakataon.
nagbalik silang muli sa isang room kung saan sila madalas magklase. naupo siya sa may bandang likod. sa upuan ay nakita niyang may guhit at parang mga katagang nakaukit dito. medyo maalikabok narin kaya bahagaya niya itong pinunasan.
love
you
much
Tops.
gulat siya sa nakita. panagalan niya ang nakaukit duon. biglang bumilis yung tibok ng puso niya. pinunasan narin niya yung iba pang parte ng arm chair nito saka nabasa ang iba pang mga kataga.
Fritz
and
Tops
FOREVER.
I MISS YOU TOPS!
_FRITZ&TOPS18_
love you Tops koh.
habang binabasa iyon ay naluha na siya. ang mga salitang iyon. uo. tama. yun yung mga salitang matagal na niyang gustong marinig. mga katagang isang tao lang ang makakapagasabi. si Fritz.
patuloy ang pag-agos ng iyak. ang mga iyak na iyon na parang wala ng bukas. ang mga iyak na yon na parang wala ng patutunguhan. ang mga iyak na iyon na unti unting bumabalik sa kanyang ala-ala. si Fritz. ang pinakamamahal niyang Fritz.
"gusto kong makita si Fritz" ngayon, alam niyang si Fritz ang tanging solusyon para tuuluyang maalala ang kahapon. si Fritz ang solusyon sa sariling tanong. ang kanyang pagkatao.