ผมนั่งไปกับรถพยาบาล สภาพของร่างสูงหมดมาดมาเฟียคิ้วขมวดโดยสิ้นเชิง บริเวณใบหน้าหล่อถูกปิดทับด้วยหน้ากากออกซิเจน เปลือกตาถูกปิดไร้ซึ่งแววตาแข็งกร้าวดั่งเคย
"ลืมตาสิเอ็ดเวิร์ด"ผมยกมืออันเย็นเฉียบของเขาขึ้นแนบแก้มตนเอง
"ลุกขึ้นมาสิ!"น้ำใสหยดลงบนหลังมือของคนที่เอาแต่นอนแน่นิ่งราวกับรูปปั้น เขาไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ผมเลยซักนิด
"จะเอาปืนยิงผมอีกครั้งก็ได้ แต่อย่านิ่งแบบนี้ ได้โปรด"คำพูดของผมเรียกให้คนในรถสะดุ้งไปตามๆกัน
...ปืนเลยหรอวะ...
พวกเขาต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แววตามีความหวาดระแวงอยู่พอควร ขณะที่ผมสะอื้นออกมาอย่างไม่อายใคร หัวใจของผมเหมือนจะตายไปพร้อมกับเอ็ดเวิร์ด ทุกอย่างรอบตัวมันดูว่างเปล่าไปแล้ว
"ตื่นมาง้อผมสิ ตื่นมารอฟังการให้อภัยจากบูแบร์ก่อนได้ไหมเอ็ด..."
"ใจเย็นๆนะครับคุณ เขาต้องไม่เป็นอะไรแน่นอนครับ"บุรุษพยาบาลใจกล้าคนหนึ่งเอ่ยปลอบ เขาคงเห็นผมร้องไห้ชนิดที่จวนจะขาดใจลงไปทุกที
..................
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่อาจรู้ หลังจากที่โทรบอกชื่อโรงพยาบาลกับแฮร์รี่และเซน ผมเลือกที่จะนั่งก้มหน้าประสานมือระหว่างขา ปล่อยให้ น้ำตาหยดลงพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความกลัวเริ่มทำให้จิตตก และประตูห้องฉุกเฉินยังคงปิดเงียบชวนให้ใจหาย
...ผมจะมีโอกาสได้พบลูกแก้วสีมรกตคู่นั้นอยู่ใช่ไหม...
...ถ้าเอ็ดเวิร์ดเป็นอะไรไป...ผมจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเลย...
"ลู!"แฮร์รี่กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหา โดยมีเซนเดินตามประกบไม่ห่าง
"คุณหมอ!"ผมร้องเรียกทั้งน้ำตา
สองร่างโผเข้ากอดกัน ผมสะอื้นออกมาอย่างเหลืออด ความรู้สึกผิดเกาะกุมหัวใจจนปวดหนึบ ขณะที่คุณหมอได้แต่ลูบหลังก่อนจะร้องไห้ตามบ้าง
"ผมขอโทษครับคุณหมอ ฮึก..ฮือ ลูอิสขอโทษจริงๆ"
ผมทรุดขาลงไปกองกับพื้น นอกจากหัวใจจะเจ็บปวดเพราะเอ็ดเวิร์ด คุณหมอเองก็รู้สึกแย่ไม่แพ้กัน ผมกำลังทำให้ฝาแฝดคู่นี้ทรมาน
"ผมทำให้พี่ชายของคุณหมอต้องตกอยู่ในอันตราย"
"ไม่เป็นไรลูอิส ฮึก.."แฮร์รี่พยุงผมให้นั่งที่เก้าอี้ เขาเองห่วงเอ็ดเวิร์ดไม่น้อย หากแต่มันไม่ใช่ความผิดของลูอิสเสียหน่อย
"ฮึก ฮือ...."เสียงสะอื้นน้อยๆดังออกมาเป็นระยะ และเป็นเซนที่ต้องคอยปลอบใจเราทั้งคู่
"ไม่ต้องร้องกันแล้ว ผมว่าเอ็ดเวิร์ดยังไม่ตายง่ายๆหรอก"
"เซน!"ทั้งผมและคุณหมอประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน เซนถึงกับยกมือสองข้างเป็นสัญญาณยอมแพ้
"โอเค ผมจะพูดใหม่ เอ็ดเวิร์ดต้องปลอดภัย"
.....................................................
[ติดตามตอนต่อไปในรูปเล่ม]
รายละเอียดการสั่งจองนิยายอยู่ที่ตอนก่อนหน้านะคะ ^_^
TalK :
ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะจบลงแล้วจริงๆ ยังคงคิดถึงทุกๆตัวละคร คิดถึงรีดเดอร์ทุกคน
ขอขอบคุณทุกกำลังแรงใจที่มีให้กันมาตลอดทั้งเรื่อง รอมายาวนานหลายปีก่อนแฮร์รี่ตัดผมซะอีก 55
ขอบคุณมากที่อยู่ด้วยกันจนถึงจุดนี้ และขอขอบคุณยิ่งไปอีก สำหรับผู้ที่ยังตามไปอุดหนุนรูปเล่ม
หลังจากนี้ หวังว่าคงจะได้เจอกันในฟิคเรื่องอื่นๆต่อไป
Love <3 <3 <3
Bookworm.
ESTÁS LEYENDO
[Fic] กรงรักกับดักหัวใจ Larry Zarry 1D
Fanfic"นายทำน้องชายฝาแฝดของฉันหายตัวไปเพราะความบกพร่องต่อหน้าที่ของนาย สิ่งที่นายต้องทำคือ การที่ต้องชดใช้ฉันไปตลอดชีวิต คุณทอมลินสัน" - Edward Styles- "ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นอุบัติเหตุ คุณมาจะเห็นแก่ตัวตัดสินโทษให้ผมแบบทาสรับใช้ไม่ได้...