Açlığı ben bilemem o soruyu afrikada yasayan çocuğa sorun. Kimsesizligi ben bilemem onu savaşların kimsesizlestirdigi çocuğa sorun. Mahsumiyeti ben bilemem onu sokakta mendil satan çocuğa sorun. Güneşin batışını ben bilemem onu gecenin karanlığında gömülen evsizlere sorun. Sınırların ne anlama geldiğini ben bilemem onu sınırların içinde kapitalist sistemin boğduğu insanlara sorun. Bilemediğim nice soruların cevabını bizzat yaşayan insanlar varken ben hiçbirşey bilemem. Ben ömürlük hayaller kurup, hayali bile dahi olmayan çocukların yaşadığı hayatı bilemem. Oyun oynamayı, koşmayı, gezmeyi, lunaparklarda vakit geçirmeyi,nice partiler duzenleyip amaçsızca kahkaha atmayı, doğum günlerimde acaba kim bana ne hediye alacak heyecanina kapilmayi ben bilemem bunları boyacılık yapan boyacılık sandığının bile boyunu geçtiği cocuk sokakta çöp toplayan yaşlı amca, evde aç bekleyen çocuklarına belki bir ekmek parası kazanırım umuduyla sabahtan akşama kadar iş arayıp eli boş dönen babaya sorun. Sorabildiginiz kadar sorun lakin soracaginiz soruların cevabı bende degil. Bu yüzdendir suskunlugum, bu yüzdendir mizacimin hüzünlügü.
