Sungwoon's weekly memo

The charm of smoke (1/2)

(Sungwoon's part)

          กลิ่นควันที่คุ้นเคยปลุกผมให้ตื่นมารับแสงสว่างในยามเช้า ผมไม่ชอบเริ่มต้นบทแบบนี้เลยแฮะ มันเหมือนผมเป็นนางเอกนิยายแจ่มใสที่มักเริ่มต้นเรื่องราวด้วยการตื่นนอนจากฝันแสนหวานในตอนเช้าแล้วต้องรีบตารีตาเหลือกไปโรงเรียนอะไรประมาณนั้น แต่เอาเถอะถ้าคุณเห็นภาพที่ผมกำลังมองเห็นอยู่ตอนนี้คงลดความขุ่นเคืองในยามเช้าได้มากเลยล่ะ ภาพที่ดึงดูดสายตาและสะกดผมไว้ได้มากทีเดียว ร่างสูงที่ยืนหันหลังให้ผมริมกระจกกำลังมองวิวที่เต็มไปด้วยตึกสูงละลานตาท่ามกลางเมืองหลวงใหญ่โต อิริยาบถของเขาเป็นสิ่งที่ผมชอบมองเป็นที่สุด

          เรือนผมสีเทายามต้องแสงสะท้อนประกายราวประดับด้วยเกล็ดอัญมณี แผ่นหลังกว้างที่ผมโอบแทบไม่มิดช่างดูน่าเกรงขามและน่าหลงใหล ใบหน้าที่ผมเห็นเพียงเสี้ยวเดียวทำให้เกิดความรู้สึกน่าค้นหา ประกอบกับขายาวอันเพอร์เฟ็คที่ไขว้กันแล้วพิงสะโพกนิดๆ ที่ริมกระจกทำให้ผมอดที่จะมองภาพแสนงดงามนี้นานๆ ไม่ได้ ผมคงจ้องนานไปจนเขารู้ตัวแล้วหันกลับมามองผมที่กำลังนอนอยู่บนเตียงหลังใหญ่แทนบรรดาตึกสูงใหญ่นั่น เราต่างมองตากันไม่ลดละราวกับใครเอ่ยปากพูดสิ่งใดออกมาก่อนคนนั้นจะเป็นฝ่ายแพ้ แน่นอนผมที่ชอบเล่นจ้องตานี้ไม่มีทางแพ้อย่างแน่นอน ทำไมน่ะหรือ ลองจินตนาการถึงตอนที่คุณชมประติมากรรมอันสวยงามนั่นสิ เรือนผมสีเทาที่รับกับใบหน้างดงามราวกับพระเจ้าตั้งใจสรรค์สร้าง ประกอบกับดวงตาเรียวคมที่จ้องมองผมยามปกติเล่นงานซะผมทำอะไรไม่ถูก รับกับริมฝีปากบางๆ ที่มักจูบผมก่อนนอนทำผมใจเต้นแรง แต่ภาพเหล่านี้ไม่สามารถสะกดตาผมเท่ากับความลึกลับที่ปกคลุมบางๆ รอบตัวเขา ผมค่อยๆ เลื่อนสายตาไปหาสิ่งที่ก่อให้เกิดมนตร์สะกดนั่น มันอยู่ในมือของเขา ฝ่ามือที่กุมมือผมแทบมิดประดับด้วยปลายนิ้วเรียวสวยที่คีบบุหรี่ยี่ห้อดังนั่นต่างหากที่ทำให้ผมถอนตัวไม่ขึ้น ปลายนิ้วเรียวที่ค่อยๆ นำส่วนของก้นกรองจรดริมฝีปากสูดนิโคตินเข้าไปช้าๆ แล้วพ่นมันออกมา การเคลื่อนไหวของเขาตรึงสายตาผมเอาไว้ทั้งหมด