Selam arkadaşlar ben Ergi . 17 yaşındayım . Ama okumuyorum . Nedeni ise küçük bir polemik. Bir kavga. Boş verin siz onu o kadar da önemli bir şey değil . Aslında bir yandan iyi oldu. Sabah erkenden kalkmak derdi yok , koştura koştura okula yetişme derdi yok . Ben daha ne isterim ?
Annemle babam ayrı oldukları için annemle kalıyorum ama tabi babamı da ihmal etmiyorum . Tatiller de onun yanında kalıyorum . Ama emin olun çok sıkıcı geçiyor. Babam çalıştığı için onunla sadece akşamları vakit geçirebiliyorum . Aslında annem de çalışıyor ve eve akşamları geliyor ama onunla daha iyi vakit geçiriyoruz . Bilirsiniz kız kıza :)
Ama emin olun en eğlenceli vakitlerimi odamda geçiriyorum . Penceremin kenarında şu anda olduğu gibi bilgisayar başında size bir şeyler yazarken .
-heyyyy noluyor ? Kim var orada ?
Ergi çatıdan gelen düşme sesiyle bir anda irkildi ve hemen aşağıya indi. Ama annesi kanepede sızıp kalmıştı. Onu böyle küçük bir şey için uyandırmak istemedi ve hemen arka bahçeye çıktı. Arka bahçeye varınca gördüğü manzara karşısında şoke oldu. Yerde yatan bir insan vardı ve büyük bir ihtimalle bu bir erkek bedenine aitti . İlk başta yanına yaklaşmakta tereddüt etti ama sonra dayanamayıp yavaş adımlarla yanına doğru ilerledi . Yaklaştıkça Ergi daha da çok şaşırıyordu. Yerde yatan bedenin kanatları vardı ve kocamandı. Ergi tam olarak yanına yaklaşınca kanadının birinin zedelendiğini ve kanadığını gördü .
-Umarım ölmemiştir . Tanrım lütfen ölmemiş olsun . Lütfennnn.
Ergi daha da yakınlaşınca bedenin iniltiler eşliğinde çırpındığını gördü ve bir anlığına mutlu oldu. Ama mutluluğu çokta uzun sürmedi . Birden ses kesildi ve onunla beraber kıpırdama da yok oldu. Ergi ne yapacağını bilemedi ama çabuk da karar vermesi gerekiyordu. Ya birileri bu olanları görürse. Bu düşünceyi aklından bile geçirmek istemedi ve aklına gelen ilk şeyi yaptı.
ONU EVE TAŞIMAK.
Peki ya bunu nasıl yapacaktı? İncecik minyon bedeniyle nasıl kocaman beden taşıyacaktı?
- Umarım annem uyanmaz diye dua ederken bedenle beraber salona girdi. Yalnız bir sorun vardı. Yarası çok derindi ve kanaması durmuyordu. Hemen bir şeyler yapması gerekiyordu. Hemen okulda öğrendiklerinden aklında kalanlarla üstündeki ceketi yırttı ve yarasının üstüne sardı ve annesinin uyanma korkusundan dolayı vakit kaybetmeden odasına çıkardı.Tabi odasını kilitlemeyi de unutmadı. Odasına gelince bilgisayardan daha çok araştırma yaparak kanamayı durdurmak için her yolu denedi ama hiç bir şey fayda etmiyordu. Bir türlü kanaması durmuyordu derken kanama aniden kesildi. Derin bir nefes alan Ergi annesine bu olanlardan bahsedip bahsetmemek konusunda kararsız kaldı. Ama en sonunda bahsetmemeye karar verdi .
Sizce doğru bir karar mı verdi ?
Ama şu an daha büyük bir sıkıntı vardı. Bu genç adamı nasıl saklayacaktı . Odasında kalması çok tehlikeliydi. Dışarıda da kalamazdı , bu daha da tehlikeliydi . Hem yaralı halinde tek başında dışarıda ne yapardı? Tam ümitsizliği kapılacağı esnada aklına bir şey geldi. Onu odasının gizli bölümüne koyabilirdi. O bölümü ondan başka kimsede bilmiyordu . Ergi bunları düşününce ve her şey tıkırında olunca sevinçten zıplamaya başladı ve bir ses duydu.
-Ergi annecim odanda niye ne yapıyorsun ? Gecenin bu saatinde hiç zıplanır mı ? Evi başımıza mı yıkacaksın ?
-Eyvah , annem !
Ne yapmalıydı ? Annesine ne demeliydi ?
-Tamam anne çok üzgünüm . Bu bir hataydı.Bir daha olmayacak zaten hemen yatıyorum . Tekrardan özür dilerim .
-Önemli değil bebeğim . O zaman sana iyi geceler .
- Sanada anne .
Evet büyük bir belayı daha atlatmış bulunmaktaydı. Artık elini çabuk tutmalıydı. Hemen bedeni gizli odaya koydu ve kapıyı kilitledi . Tabi önce yaşadığına emin oldu . Bu günlük bu kadar aksiyon yeter diye düşünüp üstünü değiştirip yatağına sokuldu . Ama bir türlü gözüne uyku girmedi . Biraz kafasını dağıtmak için kitap okudu ama nafile . İçinde bir şeyler onu çok huzursuz ediyordu. Onca düşünceyle boğuşurken uykuya daldı ama asıl düşüncelere boğulma vakti daha yeni başlıyordu.
