His. Otobüsün en arka koltuğunda otururken ve tüm tüylerim bir karıncalanma eşliğinde diken diken olmuşken ve üpermişlik duygusu içime işlerken tek düşündüğüm yine histi. Veya hissizlik. 20 yaşına ramen ufacık olan bendenim bu güne kadar yaşadığı acıları taşıyan zihnim. Kişilerin acıları birbiriyle kıyaslanamaz biliyorum. Herkezin yükü kendine ağır gelir. Ama ben yüklerimi yüklendim. Daha fazla binecek olmasındandı korkum hep. Sonra ara verdiğim hayatıma tekrar adım attım parmak uçlarımda titreyerek. Önce dershaneye yazıldım sonra tatile gidip iyice eğlendim. Ruhumun bu eğlenceyi kaldıramadığı noktada geri döndüm evim dediğim ama asla o sahipliği hissedemediğim bu şehre. Ne anlatırken bu noktaya geldim bilmiyorum ama geldim sonuçta, dershane başladı ders çalışıyorum sınava hazırlanıyorum gideceğim bu şehirden, üniversite okuyacağım hayatımı kaliteli kuracağım dedim başladım herşeye. Birkaç ay tahmin edebileceğiniz gibi o kitap senin bu kitap benim. Hazır mısınız yeni yüküme başlıyoruz. Diğerlerinin yanında arpa tanesi olan. Benimse ağırlıktan tökezlememe sebep olan arpa tanesi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
21.11
Teen FictionHepinizden özür dilerim. Bir anda yazmak geldi içimden. Kurgu gibi herşey belli zihnimde. Ama ne kitap kapağı de de adı yok. Bir anda yazmaya başladım. 20.03 te yazmaya başladım. Otobüste. Bende dedim ki eğer okursanız kapak ve isim gibi şeyleri ber...
