CHAPTER 01
Ako nga pala si Janelle Santos ang nag-iisang anak nina Eduardo at Teresita Santos, labing-walong taong gulang na ako. Sa Maynila kami tumira ng mga magulang ko. Doon ako nag-elementarya, nag-sekondarya at nag-kolehiyo. Nagkaroon kami ng financial problem, kaya napilitan ang mga magulang ko na ipagpatuloy ang pag-aaral ko ng kolehiyo sa probinsya, para makapagtapos ng kolehiyo. Pumunta ako sa probinsya ng ako lang mag-isa. Sa halip na sa eroplano ay nag-barko na lamang ako. Inihatid ako ni nanay sa pier at pagkatapos ay ibinili ng ticket. Pagkasakay ko ng barko ay nakita kong umalis na rin siya.
Smakay ako ng barko. Marami akong dalang mga bagahe. Siksikan sa barko kaya halos malaglag ang mga bagaheng dala ko. Nalagnag ang shoulder bag ko, at nung pupulutin ko na ito ay may pumulot nito para sa akin. Iniabaot nya sa akin ang shoulder bag ko at nagpasalamat ako sa kanya. Nakita nya na nahihirapan na ako sa mga bagaheng dala ko kaya tinulungan nya akong magbuhat.
Nakarating kami sa 3rd floor ng barko.
-ahhh, miss dito ko na lang ibaba ang mga bagahe mo. At saka hanapin mo na rin ang bed number mo.
-ok. oh sige.
at umalis na ang lalaking tumulong sa akin na magbuhat ng mga bagahe at binuhat ko na rin ang mga bagahe ko papunta sa bed number ko 115a.
-nakalimutan ko palang magpasalamat sa lalaking yun,baka iisa lang ang barkong sinasakyan namin, hahanapin ko muna sya.
Naglakad-lakad ako para hanapin sya at magpasalamat sa kanya, peo hindi ko sya nakita kaya bumaba na lang ako sa 2nd floor ng barko para bumili ng pagkain. Pagka-order ko ay agad akong umupo sa table ko. May isang lalaking umupo sa table ko, sa may tapat ko. Tiningnan ko siya, nagulat ako dahil sya yung lalaking, tumiloang sa akin sa pagbuhat ng mga bagahe ko.
-ah, excuse me, Sir.
-bakit MIss???
- diba ikaw yung tumulong sa akin sa pagbubuhat ng bagahe ko??
-ahh, Oo ako nga, ikaw ba yung babae??
-hindi mo na maalala?
-Hindi ko lang kasi napansin ang itsura mo, ang ganda mo pala.
-ahh,a-anong sabi mo??
-wala sabi ko natatandaan ko na.
-Salamat nga pala sa pagtulong sa akin ha!!
-walang anuman iyon. Sino nga palang kasama mo??
-ako lang , bakit??
-ikaw lang, kababae mong tao, nagbabyahe ka mag-isa?!
-bakit kaya ko naman.
-kahit na delikado pa rin, iba na ang panahon ngayon, marami ng masasamang tao.
-bakit ganyan ka makapag-react ha?? di kaya ikaw ang masamang tao.
-Ano! Ano bang iniisip mo???!!
- Umamin ka kiddnaper ka ba o holdaper???
-Di ahhh??
-Tumayo ako at tumakbo papalayo pero sumunod pa rin sya sa akin.
-HOY!! HOY!! MISS, MISS TIGIL..
-Lumayo ka nga sa akin!! MR. DELA CRUZ..
-Teka lang Miss kapag hindi ka tumigil yayakapin kita...
-HAH!! yayakapin daw nya ako NO CHOICE kundi tumigil sa pagtakbo.
Lumapit sya sa akin na humihingal..
OK! MR. LEI dela CRUZ tigilan mo na po ako.. Gusto ko lang naman mag-thank you sayo pero umabot pa sa ganito.
- Yun naman pala ehh gusto mo pala mag-thank you,, bakit? di na lang pangalan mo ang hingin ko, kasi di ko pa alam ang pangalan mo..
-Bakit kapag nag-thank you ba kailangan pa yung name??
WAIT FOR THE NEXT UPDATE!!!
AUTHOR...MJDM..:)
