Dashuro si te jete dita e fundit ✔

Epilog(fund)

Ndjeja nje zhurme te cuditeshme qe nuk e kuptoja se nga vinte.Perpiqesha te hapja syte por ata sikur nuk donin te hapeshin,qerpiket i ndjeja kaq te renduar dhe ne ato momente deshiroja vec te flija ne perjetesi.

-Doktorr,doktorr....Degjoja nje ze te theriste me ze te larte.Me dukej kaq i njohur ai ze dhe nuk po permendesha dot te kujtoja se kujt i perkiste.

Pas pak degjoja hapa te vinin drejt meje dhe me pas  nje perplasje dere.

-Doktorr.Vazhdoja te degjoja serish ate ze te trembur qe me dukej aq i njohur.

-Nuk e di se cfare po ndodh por kam frike aparati po ben nje zhurme te cuditshme qe nuk e kam  degjuar me pare.Cfare po ndodh ju lutem.Shpetojeni ate.Degjoja serish vajzen te fliste me nje ze te frikesuar.

-Pacienti me ne fund doli nga koma zonje,i'a hodhi kete here.Urime.Kete here degjoja zerin e nje mashkulli qe doli nga askundi.

-Ju lutem mund te dilni tani nga dhoma per te pare gjendjen e tij dhe kur te permendet mund te vini serish.Vazhdonte te fliste ai.

Sigurisht!.Tha ajo dhe degjova serish ate  perplasje dere.

***

-Marko i dashur me ne fund u zgjove.Shikoja Marinen i perhumbur mbi koken time.

-Perse?!Cfare ndodhi!.Akoma nuk po arrija te kuptoja se ne cfare situate ndodhesha.E vetmja gje qe mbaja mend ishte autobuzi qe na perplasi te dyve pastaj asgje.

-Arrita me ne fund t'ia dal.Thash duke i shtrenguar fort doren.

-Udhetimin jo.

-Jo jo udhetimin,nuk e kam fjalen per ate por per autobuzin.

-Cfare autobuzi?!Beri nje fytyre te habitur ajo.

-Ai qe na shtypi.

-Nuk na shtypi asnje autobuz.Vetem ishe ne autostrade dhe mesa dukej po udhetoje me shume shpejtesi dhe u perplase.

-Sa kohe ka qe ka ndodhur kjo?!

-Gjashte muaj me pare.Gjithe keto kohe ke qene ne koma.Me te vertete nuk mban mend asgje?!....Katarin,udhetimin,se cfare bere ate dite?.

-Po tjerat?!

-Cfare tjera?!Nuk ka te tjera.I dashur, jam trembur aq shume keto kohe dhe kisha shume frike se do te humbisja.Dhe u afrua drejt meje per te me dhenje nje puthje qe na kishte munguar vertet te dyve.

Ate puthje te cilen e nderpreu e trokitura deres.

Hyr.Tha Marina.

Nuk mund ta besoja ishte serish ai.Njeriu per te cilin kisha imagjinuar akoma pa e njohur.Cfare do ai serish ketu?!Mos valle do te luaj serish me ndjenjat e mia.Kisha ngrire dhe nuk mund te shqipetoja dot asnje fjale.

-Mu realizua mrekullia qe kerkova.Faleminderit qe ke qene gjate gjith ketyre koheve ketu me ne.U drejtua ajo atij.

Iu afrua e kapi prej dore dhe e drejtoi drejt krevatit tim.

-I dashur ky eshte zoti Erjon,njeriu qe ngiste makinen pas teje ate dite.Ndaloi direkt makine kur te pa qe u perplase dhe thirri direkt urgjencen.Ishte njeriu qe te ndejti tek koka dhe qe te ndihmoi qe ne fillim.Gjate gjithe kohes te qendronte mbi koke dhe te fliste se sa e bukur eshte jeta qe ti te permendeshe dhe te jetoje.Eshte engjelli yt mbrojtes.

-E mbaj mend.Thash duke i buzeqeshur atij njeriu kaq te panjohur dhe te njohur njekohesisht per mua.Engjellit qe me fali mundesine te jetoja serish.

-Si je tani Marko?!Mu drejtua ai.

-Nuk ka me mire Erjon.Te jam shume mirenjohes per gjithcka qe me dhurove.

-Dhe nje gje kam per te thene.Vazhdoi ai duke i afruar buzet ne veshin tim per te mos  na degjuar Marina.

-Vogelush,cdo gje ne kete jete ndodh dhe ketu ngel.Prandaj kape jeten ne duar si te jete dita fundit.Shijoje sikur te mos ekzistoje e nesermja.

-Jam i sigurte qe kete here nuk do te gaboj serish.E mora mesimin.

-Dhe shshsh cdo gje te ngelet sekret ketu.Eshte sekreti qe dime vetem ne te dy.

-Jam i lumtur qe te njoha dhe shpresoj qe te takohemi serish.

-Nuk besoj, deri ketu qe detyra ime.Tani me presin te tjere te rinj te papergjegjshem si ty dikur,te cileve duhet tu mesoj se si shijohet jeta.

Na pershendeti dhe u largua per te mos u kthyer me kurre.

Nuk e di se cila ishte e verteta ime,nuk di a me shtypi autobuzi apo u perplasa me makine.Di vetem qe jam shume i lumtur qe ndodhi kjo gje ne jeten time.Ai solli ndryshim dhe arriti ta bente cdo gje me te bukur.Jam shume i lumtur qe arrita te njihja engjellin tim mbrojtes.Me ne fund mund te them qe jam shume i lumtur per gjithcka qe kam dhe nuk mund te ve serish gje tjeter mbi Marinen time.

Kjo pjese shkon per te gjithe ata persona qe me kane mbeshtetur ketu dhe ne cdo pune timen tjeter dhe te cilet per shkak te pak pjeseve nuk arrita te ju falenderoja te gjitheve.Ju dua dhe shume faleminderit per gjithcka.

Nderkohe per te gjith ata qe u ka ngelur hatri se perse nuk kam botuar pjese te reja tek'' kush nga ju'' dua ti perkushtohem 100%mbarimit te atij libri tani😆 me falni shume per vonesat.