Nachtmerrie

Capituro 1

Ik sta op het moment voor het politiebureau, hoe alles zo is gelopen...
Ik denk dat het begonnen is bij de talloze keren van slagen en pijn. Het gevoel van alleen zijn en gepest worden. Dat gevoel kon ik nooit wegdringen tot ik een vriend kreeg. Elke dag samen naar de appie voor eten en drinken maar ook geld raakt op. Maar wat doe je als je geen geld hebt? Je ouders geven je niks en je hebt niks maar wil toch je vrienden houden?
De enige optie die ik zag was stelen. Stelen van mijn eigen familie. Ik nam zo onegveer een euro op een dag weg. Elke dag opnieuw een euro. Misschien denk je nu: valt dat niet op? Nou, het ging tijden goed. Ik begon meer weg te nemen en soms zelfs 10 euro. Nu denk je: daar voor ga je toch niet naar de politie? Dat klopt. Maar van kwaad komt erger. Het ging zelfs zo ver dat ik op een moment 100 euro heb gestolen. Dit gaat natuurlijk niet onopvallend dus werd ik er op aangesproken. Sinds dien werden mijn cijfers slecht. Steeds meer ruzie kwam en ook thuis was niet meer zoals het hoort. Niet dat dat het al was. De pijn werd erger zo erg dat zelfs mijn ouders ruzie kregen en er politie moest komen om mijn vader het huis uit te laten na huiselijk geweld. Mijn vader is vertrokken naar het buitenland. Hij is daar een tijd gebleven maar kwam terug. Maanden werd er gesproken over een echtscheiding maar niemand zag waarom. Waarom stond er nou toch politie? Waarom komt er dagelijks geschreeuw uit dat huis? Niemand vroeg hoe het ging en ik gaf minder om mijn vrienden en maakte nieuwe. Maar ook mijn vrienden werden slechter. Ik ben beinvloed. Ik rook, ik drink, ik steel.