Lights out // h.s

Part 2.

J- γεια σου με λενε..-

Ε- γεια ναι ξερω πως σε λενε.

J- μαλιστα..εσενα πως σε λένε?

Ε- σου είπε και η δασκάλα. Annabel.

J- ναι......τι κανεις?

Ε- προσπαθω να συγκεντρωθω στο μάθημα.

J- καλα τοτε να μην σε ενοχλω..=/

Και γύρισε μπροστά του. Ήμουν αρκετά ψυχρή, όμως δεν θα πάθω τα ίδια με τον Marcus, όχι. Δεν είμαι διατεθιμένη να ξαναπληγωθώ απο έναν μαλάκα που δεν ξερει να σεβεται και να αγαπά.

*Jason*

Γιατί μου μίλησε έτσι? Μήπως είπα κάτι? όχι Jason μην είσαι βλάκας, απλά η κοπέλα είναι κομπλεξική, αντιμίλησε το υποσυνήδιτο μου. Μα μου φένεται αρκετά καλή κοπέλα και πολύ συμπαθιτική..το αντίθετο από εμένα. όσο καλός και να φαίνομαι, είμαι ένας ΜακΚαν. Τίποτα δεν μπορεί να με κάνει καλό ανθρωπο. Και όμως έχω την εντύπωση ότι η Annabel μπορεί. Θα το δούμε.

*Annabel*

-Κάτι ώρες μετά-

Επιτέλους το κουδούνι χτυπησε, να παω στο σπίτι μου. Ευτυχώς η στρίγκλα δεν θα είναι εκεί. Ωραία, ελέυθερος χρόνος για χαράκωμα.

Ξεκίνησα το περπάτημα, βγήκα απο το σχολείο και κατευθυνόμουν προς το σπίτι μου. Ξαφνικά ένιωσα κάποιο να με παρακολουθεί, έτσι γύρισα πίσω το κεφάλι μου. Μα δεν είδα κανένα. Υπέθεσα πως είναι της φαντασίας μου και προχώρησα. 

5 λεπτά μετά άκουσα βήματα πίσω μου και ξαναγύρισα το κεφάλι μου. Τζίφος. Γύρισα μπροστά και είδα τον Μπίμπερ να με κοιτάζει απο πάνω μεχρι κάτω. Η αλήθεια είναι, τρόμαξα, μα δεν θα του το δείξω.

Justin- γεια σου. τι κάνεις?

Ε- περιμένω να ξεκουμπιστείς απο εδώ.

J- θα περιμένεις πολλή ώρα απο'τι φενεται.

Ε- αι στα διαλα ρε.

Τον εσπρωξα και συνέχισα το περπάτημα. Εξαφανίστηκε μέσα στο λεπτό. 'Τι στο...?' ψυθίρισα.

Τέλος πάντων έφτασα σπίτι μου, άλλαξα τα ρούχα μου και διάβασα τα μαθήματα μου. Μόλις τελείωσα άρπαξα το ξυραφάκι. Καθώς πήγα να το πιέσω άκουσα το κουδούνι να χτυπά. 'Γαμώτο.'

Πήγα στην πόρτα και άνοιξα.  Μπροστά μου εμφανίστηκε ο Bieber

Ε- τι θες εδώ?

J- εμένα θα μου μιλάς καλύτερα. άκουσες κοπελιά? *έπιασε το καρπό μου και τον έσφιξε*

Ε- 1ο ότι θελω θα κάνω. 2ο άσε με. με πονάς!

J- ό,τι θες θα κάνεις ε?

Ε- ναι!

Είδα να βγαίνουν καπνοί από την μύτη του. Φοβήθηκα, μπορώ να πω. Μου έπιασε και τα δύο χέρια και με έριξε στον καναπέ. 

Ε- Άσε με!

J- ...........

Τον εσπρωχνα, μα τίποτα. Πήγα να τον σκουντήξω για να φύγει, τα μανίκια μου ανέβηκαν πάνω και ο Τζάστιν είδε τις πληγές μου. Έφυγε απο επάνω μου και έκατσε κανονικά στον καναπέ.

J- τι-τι είναι αυτά στα χέρια σου?

Ε- τι-τίποτα καλέ. Να σαν ήμουν σπ-σπίτι χθες έσπασε μια λαμπα και καθως πήγα να πιάσω τα σπασμένα έπεσα και γρατσούνισαν τα χέρια μου.

Β- γρατσούνισαν? εδώ βλέπω ολόκληρες χαρακιες.

Ε- και απο πότε σε νοιάζει για μένα? (είπα και κατέβασα τα μανίκια μου όπως ήταν πριν).

Β- δεν με νοιαζει!

Ε- ωραία τότε φύγε απο'δω.

Β- καλά.

Σηκώστηκε απο τον καναπέ και πήγε προς την πόρτα.

Ε- α και κάτι άλλο.

Β- τι;

Το χέρι μου βρέθηκε στο μάγουλο του αφήνοντας τον σοκαρισμένο και ενοχλημένο.

Β- γιατί το έκανες αυτό;!

Ε- γιατί έτσι

Β- έχε χάρη που βιάζομαι.

Τον έβλεπα καθώς περπάτούσε προς την πόρτα και κλείνοντας την με άγριο τρόπο πίσω του. Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω γιατί ξαφνικά ενδιαφέρθηκε και γιατί εμφανίστηκε στο σπίτι μου. Είμαι τόσο μπερδεμένη, γιατί δεν με αφήνει απλά ήσυχη;