Öğle arası sınıf kapısının önünde beni bekliyordu. Sınıftan çıktığımda beni fark etmesi zaman almadı. Bana bakıp o tatlı, yamuk, gülümsemesini takındı. Yanıma yaklaşıp " Biraz konuşa bilir miyiz ? "dedi . Yüzünde hala o yamuk gülümsemesi vardı. Tebessüm edip " Tabii " dedim. Koridorun sonuna doğru ilerlemeye başladık. Geçen yıl yaşananlardan sonra yanıma gelmesi büyük bir gelişme. Onu geçen yıl bahar şenliklerinden bu yana hiç görmemiştim. Ben bunlara düşünürken çoktan koridorun sonuna gelmiştik.
" Seninle konuşmak istediğim bir şey var. " Tanrım yoksa aklımdan geçeni mi konuşacaktı. Hayır hayır... Heyecanlı görünmemeliydim.
" Seni dinliyorum. " Aslına bakılırsa o da oldukça heyecanlı görünüyordu. Sanki dilinde sabırsızlıkla çıkmayı bekleyen cümleler var gibiydi . Boğazını temizleyip yüzüme baktı .
" Bana... Bize bir şans daha vermeni istiyorum. Biliyorum bunu sana söylemem oldukça saçma ama bu seferki farklı olacak Defne güven bana. " İşte o sabırsız cümleler sonunda çıkmıştı. Oldukça telaşlı görünüyordu kii bu hali oldukça tatlıydı.
" Mmm... Ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Aslında bize bir şans vermeyi bende isterim ancak bana bir müddet zaman vermen gerekecek. " Bunu neden söylemiştim şimdi ahh lanet olsun .
" Tabii öğleden sonraya ne dersin? " Onayladığımı gösterircesine kafamı salladım.
İkimizde bir birimize bakmadan yürümeye başladık. Koridorun sonuna geldiğimizde bir an durdu.
" Defne "Efendim dercesine yüzüne baktım.
" Seni seviyorum. " Hiç bir şey söyleyemedim. Sadece gülümseyebildim. Onun ise hala yüzünde yamuk gülümsemesi vardı.
O öğleden sonra ona HAYIR dediğim için hala pişmanım. Ancak içimde bir şey ona hayır demem için adeta boğuyordu beni.
PEKİ KİMDİ BU ? NEDEN İSTEMİŞTİ BUNU ?
ŞİMDİ DAHA İYİ ANLIYORUM ...
