Bir zamanlar herkesi mutlu edemediği için kendini çok kötü hisseden bir kız varmış.
Babası kızının üzgün olduğunu fark edince, yanına gitmiş ve nedenini sormuş.
Kız başlamış anlatmaya...
"Hiç bir zaman herkesi mutlu edemiyorum..
Okulda ya da evde.. Bir türlü dengeyi sağlayamıyorum...
Bir derse ağırlık verip çalıştığımda ve iyi olduğumda,
diğer hocalarım onların dersinde iyi olmadığım için kızıyorlar.
Evde sana yardım edip toprakla uğraştığımda,
annem mutfağa yardım etmediğim için yüzünü asıyor..
Ben neden herkesi mutlu edemiyorum Baba?
Ben herkesi mutlu etmek istiyorum."
der küçük kız neredeyse ağlayacakken.
Babası kızından bir defter yaprağı ve kalem getirmesini ister
kızı babasının bunları neden istediğini anlamasa da hemen koşup getirir.
Babası kalemi alır ve önünden doğru düz bir çizgi çizer. Kızı hala anlamamıştır.
Baba gülerek "Dümdüz bir çizgi değil mi?" diye sorar kızına..
Kızı başını sallar. Babası kağıdı biraz daha yan tutar ve "Şimdi bak" der...
"Hala düz bir çizgi mi?" Kız artık çizginin yamuk durduğunu biliyordur.
Bu kez başını hayır manasında sallar..
Babası bu sefer önünde yeni bir düz çizgi çizer ve yine sayfayı çevirip yine kızına sorar.
Baba yine hayır cevabını alınca kızına döner ve şunları söyler...
"Gördün mü? İstersen dümdüz bir çizgi ol...
Sana kendi açılarından bakanlar, seni hep yamuk olarak göreceklerdir...
Her şeyde çok başarılı, yenilemez olamazsın.
Aynı bu kağıttaki gibi... Her yerde düz olmana da imkan yok...
Bu yüzden asla kendini sıkma ve üzülme."
Baba biraz da olsa rahatlayan kızını kucağına alır ve
"Sen benim kızım olarak... En doğru olan yoldasın ve beni çok mutlu ediyorsun.." der...
Artık kız gerçekten mutludur.
Çünkü gerçekten istediği yolda dümdüz olup,
istediği başarıyı aslında çoktan elde etmiştir bile... ^^
