RAMEN | MYG

~Ramen kavgası~

Kore'ye inişe geçeceğimizi duyduğumuzda hem ben hem de en yakın arkadaşım hareketlenmiştik. Nedensizce koltukta zıplayıp ne kadar kaldığına bakmaya çalışıyorduk .
"Kore'ye geldik! Sonunda!"
Ceren'in bağırmasıyla tüm uçak resmen bize ne yapıyor bu salaklar diye bakmaya başlamıştı. Ama umurumuzda mı? Tabiki hayır!
"İndi indi hadi valizleri alalım." Dedim ve herkesi ittire ittire uçaktan çıkmaya çalışan Ceren'i gördüm. Şimdi onu uyarmamı falan bekliyorsanız yanılıyorsunuz! Bende ona katıldım ve insanları ittire ittire çıkmaya başladık.

***

"Sen valizleri eve taşı benim güçlü arkadaşım ben de yemek almaya gidiyim. Karnım çok aç hemen dönerim."

"Bende gelirim şunları çıkarıp."

"Tamam." Dedim ve yoluma devam ettim. Şansımıza market çok yakındı. Hemen içeri girdim ve reyondaki her şeyi almaya başladım.

"Bu dizilerdeki meşhur sütlerden!"diye bağırdım ve market arabasında yer kalmasa bile bir yere sıkıştırmaya çalıştım.

En sonunda gözüme çarpan "Ramen" kutusuyla oraya doğru koştum.

"Sonunda seni yiyeceğim!" Dedim ve elimi ramen kutusuna doğru götürdüm.  Bir Ceren'e bir bana alacaktım. Zaten iki tane vardı. Elimi ramen kutusuna koymamla bir elin daha kutuya elimi koyduğunu fark ettim.

"Pardon?"

"Ramen alacağım?"Kucağında beş tane ramen kutusuyla bana bakan , yüzüne siyah bir maske takmış birini gördüm.

"Beş tane neyinize yetmedi acaba?" Dedim sinirle.

"Arkadaşlarıma alacağım bırakırsanız."

"Bende arkadaşıma alacağım."

"İşim var bırak."

"Benim yok mu sanıyorsun?!"

"Umurumda değil." Sinir katsayım yükselirken arkadan altı kişinin maskeli çocuğa seslendiğini duydum.

"Ya!Bir ramen alacaksın altı üstü!" Dedi ve buraya yaklaştılar. Bunlar neden maskeyle geziyorlar diye düşündüm. Sonra elini ramenden çekmiş arkadaşlarının gelişini izleyen çocuğa. Elimi hızlı bir hareketle ramen kutularına uzattım ve kucakladığım gibi koşmaya başladım.

"Üzgünüm! Beş taneyi paylaşın artık!" Diye bağırdım ve koşmaya devam ettim. Kasaya doğru ilerlerken arkamda n geliyordu. Kapıdan içeri giren Ceren'i görmemle Ceren'e bağırdım.

"Tut şunu çabuk ve kasaya koş!" Ardından ramen kutularını Ceren'e attım.

"Aldım! Niye kaçıyoruz bunlardan!?" Hem konuşup hem koşuyorduk. Kasaya vardığımızda hemen ödedim ve poşete sardım. Sonra aklıma doldurduğum market arabam geldi.

"Sen bunu al ve eve koş! Şakın maskeli çocuklarla konuşma. Ben market arabasını ödeyeceğim." Dedim ve Ceren'e elimle git işareti yaptım. Kafasıyla onayladı ve elini silah şekline getirip reyonların arasından bir ajan misali sıyrıldı. Yanıma varan yedi maskeli kişiye tip tip bakıyordum.

"Ramenler nerede?" Dedi içlerinden biri. Bunu sorarken arkadan bir çocukta telefonunun ışığını bana yansıtıyordu.

"Güvenli ellerde. Afiyetle yiyeceğiz!" Dedim ve poşetleme işine devam ettim.

"Biz beş kutu ramenle doymayız! Ben bir oturuşta altı kutu ramen bitiriyorum!" Diye isyan etti biri.

"Poşetleri taşımama yardım ederseniz size o iki kutu rameni veririm. Arkadaşım eve kaçırdı." Dedim ama tabiki bir pembe yalandı.

"Tamam." Dediler aynı anda.

"Gelin yakın zaten ev." Dedim ve yürümeye başladık. Poşetleri onlara taşıtmamın bir zararı olmazdı. Eve geldiğimizde evin içine poşetleri bıraktık.

"Ramenler?" Dedi bir tanesi.

"Üzgünüm! Beş tane ile yetinin!" Dedim ve kapıyı suratlarına kapattım.

"Ah cidden!" Diye sesler çıkarıyorlardı. Banane.

***

Yaklaşık yarım saat geçmiş ve biz Ramenleri mideye çoktan indirmiştik!Komşuları ziyarete gidecektik.

"Yaa şuna bak! Yerim senin dudaklarını!" Diye Jimin'in fotoğraflarına bakıp yakınıyordu.

"Hadi komşulara." Dedim ve annemin valizime tıkıştırdığı baklavadan tabağa koyup kapıya doğru gittim. Ceren bana yetiştiğinde hemen bahçeye çıkıp yan eve gittik. Bahçenin önünde birkaç kız pankart açmış " BTS!" Diye bağırıyorlardı.

"Buralar pek tekin değil herhalde baksana kafayı yemiş kızlar var." Dedi Ceren. Cidden kafayı yemişler herhalde. Biz bahçeye yaklaşmıştık ki kızlar dağıldı. İyi oldu şimdi delilerle uğraşamazdık.

"Sonunda gittiler." Dedim ve bahçe kapısını açtık. İçeri girince zile bastık ve bir kamera otomatik olarak " kimsiniz?" Sorusunu yöneltti.

"Biz yeni komşularınız! Merhaba demeye geldik!" Dedim şirince ve kapının açılmasını bekledik.

"Baklavanın tadı kalmayacak hadi ya!" Diye yakınırken kapıyı bu sabahki maskeli çocuk açtı.

"Yok artık."Dedim ve çocukla birbirimize şaşkınca baktık.

"Hyung Armylere kapıyı açma diye bin kere söyledi-." Ben hala çocuğa bakarken arkadan biri daha çıktı ve bu kişi Jimi- NE NE NE? Maskeli çocuğun arkasındaki kişi Jimin!Omo! O zaman bu maskeli kim?!

"Tanışamadık?" Dedi maskeli çocuk ve maskesini indirdi.

"Ben Min YoonGi."

Umarım beğenmişsinizdir.Yazdığım ilk fanfic değil ama Bts ile ilgili yazdığım ilk fanfic. Hikaye Türkiye'den Kore'ye gelen iki arkadaş ve onların şans eseri bts ile karşılaşmasını anlatıyor.Yazım yanlışları varsa kusura bakmayın lütfen!