Ve çocuk haykırdı rüzgara doğru
Özgürlük nasıl bir duygu
Çünkü çocuk bilmezdi
O özgürlük selvi boylu
O özgürlük boylu poslu
Herkese nasip olmazdı ya
Ve çocuk anladı
Peşini bırakmalı
Bırakmazsa olmazdı
Bırakmazsa alevler onu yutardı
Ve kaybolup da unutulmaya yüz tutardı
Kimselerin ruhu duymaz
Kimselerin kalbi acımazdı
Küçümsenemezdi de artık
Çünkü çocuk yoktu artık
Ruhunu ezmiş gecmiştiler
Hayallerini yıkmıştılar
Ve dünyası paramparçaydı artık
İşte insanlık, işte vicdanlık
Her gün bas bas bağıran aileler
Bağıracak bir çocuk bulamazdı artık
Kelimelerde kalmamıştı artık anlatacak
Yorulmuştu vicdan, utanmış idi insanlıktan
İnsanım diye nutuk atanlardan
İnsanım diye yumruk savuranlardan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gölgede Kalmışlıklar
PoesíaNe dersin belki de bilirler, Acımın ne kadar büyük olduğunu. Bir gün boğazım düğümleniyor, Yutamıyorum lokmaları
