Reality

23 6 3
                                    

Reality

"Ma, may coins ka ba diyaan? I forgot to bring mine."

"Ikaw talaga anak. Naniniwala ka'parin sa pangako niya. Sus!"

"Ma,I know that babalik siya. He loves me right?" Ngumisi nalang ako kahit alam kong malabo na dahil hindi na nagpaparamdam ang isang 'yon. He forgot me and my whole existence.

Limang taon niya akong minahal pero halos limang taon na'rin siyang walang paramdam.

Binigay na ni Mama ang aking hiningi at hinulog ko sa Wishing Well.

***

"Mama! I'll be out from work. I need to go to Korea for a business trip. I need you to help me."

Si Mama lang kasi ang madali-dali kong tao sa buong buhay ko. She's magician. She grants my wish. All of my wishes,Sometimes. Dahil I need to experience things that I need to wait. Kailangan kong maghintay, maghintay sa tamang oras at panahon.

"Of course anak, don't worry. I'm your super mommy!" At nag wink pa ito. Kahit 44 na si Mama ay masigla at smiling pa'din siya.

Naglakad na ako patungo sa kwarto at hinanda ang gamit ko. I'll be there for a week. Dahil it's a big time investor. Negotiating takes time.

***

"Bye, Ma! Please take care. Nandiyan naman si Kuya. Magpatulong ka I know that he's available kapag ikaw na ang paguusapan." I hug my mom and kissed her cheeks as goodbye or see you soon. Babalik pa naman ako.
















Sa totoo lang...pupunta ako nang Korea. Hindi lang para sa investor...para din kay...Keith.

Sa wakas at makikita ko din siya. Sana nga at hindi pa niya ako nakakalimutan. It's been twelve years na hindi kami nag kausap. Or any formal talk to be specific yung may physical contact. I can see his smile so as he.

***

Huminga muna ako nang mariin bago bumaba sa plane na sinasakyan ko ngayon. Nasa business class kasi ako at ang daming body guards. I can't really go around o magpasyal kapag wala sila.

Pagbaba ko palang sinalubong ka-agad ako nang isang limousine.

***

"Annyeonghasmnikka." The staff greeted me with a smile and bowed ninty degrees. (hello)

*translations in parethesis.

"Jeoneun, Dreaimnida." (im Drea)

"Madame don't pressure yourself. I can speak english." Napangiti nalang ako. Pinagsasalita pa'ko nang korean!

"Oh, it's okay. We're is my room. By the way?"

"I'll guide you,Madamme."

Sinundan ko lang siya habang ang mga bagahe ko naman  ay nasa likuran ko lang. Of course, merong nagdadala.

Nagulat nalang ako nang may wishing well mismo sa loon nang hotel! Oh! What a coincidence!

"By the way, is this a wishing well? Or just  design?"

"It's a Wishing Well. As what I've heard, the architect who designed that one met his first love infront of a wishing well. In order to remember her, he designed it in that way." Saktong nag bukas naman ang elevator at sumakay nakami ka-agad.




For the whole elevator ride ay nagiisip lang ako, who is that architect. Hindi naman sa assuming ako pero architect din kasi si Keith. But I don't want to have hopes. Napaasa na ako dahil sa sarili kong pagaasume.

The elevator *ting* and the doors opened lumabas ka-agad kami and the hotel staff lead me to the room.

Ang laki pala nang room akala ko para backpackers lang dahil I hate big spaces pag ako lang isa.

Hindi na ako nag-unpack pa at linagay nalang ang aking bagahe sa tamang lalagyan at naisipang kong mag pasyal muna. Bukas pa naman ang meeting.

Pagbaba ko, nakita ko ka-agad ang taong nakatayo sa Wishing Well. Ang familiar nang likod niya..and I realized na si Keith pala 'yon.








Nasa waist nang babae ang kamay niya at ngumingiti pa sila. They seem happy.

Lalapit sana ako nang...

"Oh,babe! I think you should drop that coin now. May papalapit kasi." Nakita kong nakatingin ang babae sa'kin ngayon na nakangiti.
Tagalog? ...that babe. It broke my heart.

Na istatwa ako sa kinatatayuan ko.

But I immediately regained myself at naisipan kong humulog din.

Nakita ko pa ngang nalaglag ang panga ni Keith. Dahil nandito ako. He didn't expect this. Na makakaabot ako dito. I even saw his coin dive into the wishing well. The wishing well that made the hotel unique.

Kumuha ka-agad ako nang coins and said this...

"Whoever is my childhood bestfriend, my long lost love...that didn't communicate with me anymore...I still love you. I miss you. I'm wishing you a happy life forever and always." And I dropped the coin. I walked away. I can't take it if he sees my tears.

"Drea!"

Don't turn your head. Umiyak na ako. I can't face him weak.

It's a farewell in a wishing well.


"Okay, cut! Wag ma sobra sa adlib!" Sigaw nang director and end the scene with the slate.

Keith hugged me so as I.

"You did a great job!" Sambit ni Keith sa'kin.

"That's why I love you!" Dagdag pa niya.

And we kissed

Meet Keith Delos Santos, my real life boyfriend.

xxxxxxx
Template of the Book Cover not mine. Picture in the book cover not mine. Credits to: Pinterest User & Sarina Ruttana
Cast:
Ruttana as Drea
Third Kamikaze as Keith Delos Santos

REALITYTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon