My picture perfect boyfriend

Chapter 1:Unexpected moment

"ANDY!!!!!!!!" Sigaw ni mama habang ako sinusunubukang lumusot ang kaso hindi ako nakalusot sa kalokohan kong ginawa.

By the way let me introduce myself
I'm Andy Bautista
I'm a girl but I dressed like a boy.
Yes you heard it right or I supposed to say you read it right.
Isa akong babaeng di masyadong maganda at di masyadong pangit
Isa akong crossed dresser.
Yep,I prefer to wear a jeans and t-shirt than to wear a dress
And I prefer to wear a rubber shoes than heels.
Hmm,siguro naman na gets niyo?

Ito ang pinag-kakaabalahan ko sa buhay.
I'm a grade 11 HUMSS Señior High School Student
At hilig ko sa buhay manood ng anime,mag-drawing,mag-sulat ng story,at ang favorite ko sa lahat ay photography.
Yeah since I was a junior highschool student I started to love photography
Kaya simula ng malaman ng parents ko ang hilig ko sa photography binilhan nila agad ako ng camera and other equipment.

Yan ako kaya let's back to the present.

"ANDY!!!!!LUMABAS KANA SA PINAG-TATAGUAN MO!!! OR ELSE GROUNDED KA HANGGANG MATAPOS ANG SUMMER!!!" pananakot niya
At ako naman biglang lumabas sa tinataguan ko dahil ayokong ma-grounded ng buong summer

By the way I lied... But just a little hehe...
Incoming grade 11 palang ako.

At nang nag-pakita na ako kay mama tumingin siya sakin na may 'ano nanaman ang ginawa mo' look
Kaya napakamot nalang ako sa batok at ngumiti ng alanganin.
"Andy... Bat mo naman ginawa sa yaya mo yun?" Tanong niya at halata sa boses niya ang pag-kadismaya "mama I'm not a little kiddo anymore. What I mean is senior high na ako sa next school month kaya hindi ko na kailangan ng yaya" paliwanag ko sakanya

"Pero kahit na anak... Kaya ako nag-hire ng yaya mo para may kasama ka dito sa bahay. And I always hoping na maiintindihan mo yun. But this...
Anong ginawa mo?" Sabi niya at ako naman napa-upo nalang sa sofa "alam mo ba noong una kang nag-karoon ng yaya. Alam mo ba kung anong ginawa mo? Nilagyan mo ng ipis ang damit niya tapos nag-kunwari kapang multo at tinakot mo. Yung pangalawa mong yaya,pinaglinis siya sa kulungan ng aso pagkatapos kinulong mo dun at pinagtatawanan mo pa habang hinahabol siya ng aso-"
"Ehh ma. Malay ko bang andun siya? Pandak kasi siya kaya di ko namalayang andun siya" sabi ko habang napatawa ako ng konti at sinamaan ni mama ang tingin sakin at ako naman tumahimik na parang tuta "at sa iba mo pang naging yaya kung di mo tinakot,pinagbantaan mo naman ng kung ano-ano. Tapos ngayon ang ginawa mo sa yaya mo... Gumawa ka pa ng trap... Ilang beses ko ng pinakiusapan ang mga naging yaya mo pero ano? In the end nag resign parin" sabi niya with a worried voice

Hayyy.... Bakit ba kasi bibigyan pa ako ng yaya?
Kaya ko namang mag-isa eh bat kailangan talaga may yaya ako?
Natahimik nalang ako dahil sa sinabi ni mama

Umupo si mama sa tabi ko "Andy anak... Oo alam kong malaki kana. I know your not a baby-" pinutol ko yun "alam niyo palang malaki na ako na hindi na ako bata pero bakit pinagpipilitan niyo paring mag karoon ako ng yaya? Bakit kasi kailangan niyo pang mawala ng 1week,2weeks or months? Why you don't want to stay? Why you and papa don't want to stay with me?" Mga tanung ko sakanya "Ano ba kasing meron sa business,sa company na yan na wala sakin? Bakit? Anak niyo ko... Pero bakit parang mas mahalaga pa yang business na yan kesa sakin? Bakit di niyo kayang mag stay ng matagal na kasama ako? In my birthday nung 8 yrs old ako... You said darating ka na darating kayo ni papa pero sinong dumating? Yung birthday gift ko dumating pero asan kayo? Asan kayo nung time na kinantahan nila ako ng birthday song? Hindi ako mag-kakaganto kung mas pinili niyong mag-stay kasama ako!" Nangilid ang luha ko sa mga sinabi ko habang si mama napa-iyak nalang

Lungkot at galit ang nararamdaman ko ngayon hindi ko naman gustong sigawan si mama pero di ko mapigilan

"Anak naiintindihan mo naman kami ng papa mo di-" putol ko uli "naintindihan? Matagal ko na kayong iniintindi kayong dalawa ni papa iniintindi ko kayo lalo na yung almost 2 years kayong nawala sa piling ko dahil sa business trip niyo. Ma ang tagal ko na kayung iniintindi,oo nakukuha ko ang luhu ko in just one snap pero kahit kailan hindi niyo ko iniintindi...
Noong 12 yrs old ako umiiwas ako sainyo kasi gusto ko lambingin niyo ko pero ano? Imbis na lambingin niyo ko hinayaan niyo lang ako at naging komportable nalang kayu sa salitang "may topak lang yan" how ironic...
Kaya nung time na yun... Yung time na paalis na kayo bigla nalang akong bumait dahil sa mga sinabi niyo..." Sabi ko ng umiiyak na di ko talaga mapigilang umiyak ang tagal kong kinimkim to pero in an unexpected moment nasabi ko lahat "Andy.... Sorry anak..." Yan nalang ang tangi niyang nasabi habang kaming dalawa ay umiyak